Een interview met Jero

Jero is de eerste Afro-Amerikaanse enka zanger in de geschiedenis van Japan. Hij is geïnteresseerd geraakt in het genre dankzij zijn Japanse grootmoeder. Er wordt gezegd dat hij Japan's interesse in de traditionele muziekstijl opnieuw heeft aangewakkerd. JaME had de kans om met Jero te praten voor de dag van zijn optreden in Los Angeles. We vroegen de enka zanger enkele vragen over zijn kindertijd en het traditionele Japanse genre van enka.

Hoe kreeg je de kans om in de VS op te treden?
Jero: Vorig jaar mocht ik optreden tijdens Washingtin DC's Cherry Blossom festival. Ik weet zeker dat het daar iets mee te maken heeft. Hier in Los Angele, viert de Japanse American Cultural & Community Center hun 30e jubileum, dus werd ik uitgenodigd om als gast op te treden.

Hoe is het om hier op te treden, in plaats van in Japan waar je bekend bent?
Jero: In Japan zijn ze allemaal Japans, toen ik een dag eerder in San Francisco had opgetreden waren er net zoveel Japanse mensen als Amerikanen.

Zoals je zei, je hebt laatst opgetreden in San Francisco, hoe was de sfeer daar vergeleken met Japan?
Jero: In San Francisco kon ik Engels spreken tussen de nummers door. Dat was wel prettig.

Je hebt een paar keer op plaatsen buiten Japan opgetreden. Is er een bepaalde plaats waar je zou willen optreden?
Jero: Ik zou graag in mijn geboortestad willen optreden.

Je bent opgegroeid met enka, was het iets waar je vaak naar luisterde? Wanneer ben je voor het eerst begonnen met het zingen van enka?
Jero: Ik luisterde er altijd naar. Ik ben begonnen met zingen voor mijn familie toen ik een jaar of vijf was.

Wat vonden je vrienden van jouw interesse in enka?
Jero: Ze hadden geen idee dat ik daarin geïnteresseerd was. Ik zong alleen voor mijn familie. Mijn vrienden hadden geen idee totdat ik debuteerde. Ik had geen idee dat ik een enka zanger zou worden.

Wat zijn de misverstanden over enka die je graag zou willen ophelderen? Had je deze vooroordelen over enka zelf ook?
Jero: Nou, veel mensen denken dat je traditionele kleding moet dragen als je enka zingt. Dat is niet waar! Tegenwoordig dragen veel mannen normale kleding. De vrouwen dragen formele jurken. Dus de kleding doet er niet toe. Nog een misverstand dat mensen over enka hebben is de manier van zingen. Ze denken dat enka in een bepaalde manier moet worden gezongen. Mensen denken dat enka altijd laag wordt gezongen met "kobashi". Kobashi is de manier waarop de stem wordt gebruikt in één toonladder. Het is niet de manier hoe het wordt gezongen die belangrijk is; het is de muziek en de thema's. Het is vol met gebroken harten, eenzaamheid, verloren liefde en ellende.

Had je ook sommige van deze misverstanden over enka toen je opgroeide?
Jero: Het waren niet echt misverstanden... Het was meer dat ik nog niet veel over die dingen wist. Maar ik wist waar enka echt om draaide. Ik kende de thema's. Ik was vijf en terwijl ik naar de muziek luisterde, kon ik horen dat de muziek verdrietig en emotioneel klonk. Je ziet veel enka zangers die compleet in hun muziek opgaan en er zijn er die huilen terwijl ze op het podium staan te zingen.

Je hebt duidelijk hard gewerkt om een bekende enka zanger te worden in Japan. Wat waren de moeilijkste momenten om dit punt te bereiken?
Jero: Zelfs voordat ik mijn muziek uitbracht, was het moeilijk. Ik kan me nog steeds de eerste dag van februari herinneren toen het begon. Voor het debuteren, moet een artiest eerst gepromoot worden. Wanneer ze informatie over mij verstuurden naar de pers en de bedrijven, waren de mensen onthutst en geïnteresseerd. Ze waren zeer geïnteresseerd en het management bureau werd overspoeld met telefoontjes en verzoeken voor interviews en verschijningen. Mijn management heeft echt hard gewerkt toen het woord zich verspreidde. Ik was dagen daarna druk zonder dat ik een dag vrij had.

Je had de kans om met beroemde artiesten te werken, met onder andere Itsuki Hiroshi. Hoe was het voor jou om met zulke bekende artiesten te werken die al jaren in het vak zitten? Wat heb je van hen kunnen leren?
Jero: Het was geweldig. Ik luisterde naar hen toen ik klein was. Ze waren allemaal aardig en opgewonden om mij te ontmoeten. Ze moedigden mij aan. Ik kreeg te zien wat voor een soort mensen het zijn. Ze waren allemaal leuk en aardig, voor en achter de schermen. Het was echt goed om te weten dat de mensen waarnaar ik luisterde, aardig zijn en echte mensen zelfs als ze niet optreden.

Er wordt gezegd dat je heb geprobeerd om enka naar jongeren over te brengen. Denk je dat dit één van de redenen is waarom ze je aanmoedigden?
Jero: Ja, vast. Niet alleen enka en Jpop, maar muziek in het algemeen verkoopt niet zo goed in Japan als vroeger. Mensen kopen de laatste tijd niet veel CD's.

Denk je dat je je doel hebt bereikt?
Jero: Eén van mijn doelen is om enka naar een jonger publiek te trekken. Ik denk dat dit al aan het gebeuren is. Maar ik zou graag nog meer jonge mensen willen zien.

JaME wil graag Jero, zijn management en JACCC bedanken voor het mogelijk maken van dit interview.