W 2012 roku wszystko idzie May’n jak po maśle. Początek marca przyniósł zapowiedź trasy mającej potrwać od maja do października. A po specjalnym koncercie artystki w Yokohama Arenie 20 marca 2012 roku przyszedł czas na wydanie trzeciego solowego albumu, HEAT.
HEAT, jak sugeruje tytuł, jest całkiem gorący, przepełniony rockiem, szczególnie w porównaniu do ostatnich kilku wydawnictw May’n, które były bardziej popowe. Pierwszy singiel na albumie, będący openingiem serialu anime "Phi Brain -Kami no Puzzle", ustanawia jego nastrój. Mocny miks ostrych rockowych gitar i kontrastujących z nimi syntezatorów uderza w sedno. Po pewnym czasie syntezatory stają się dość przytłaczające, ale refren pozostaje potężny i chwytliwy, pasując do anime, które reprezentuje.
W kolejnej piosence, Giant Step, May’n połączyła siły z byłym wokalistą SURFACE, Shiiną Yoshiharu, tworząc duet Astronauts. Wspólnie nagrali kawałek, który został endingiem do serialu "Kamen Rider Fourze". Na HEAT zawarta jest tylko wersja z May’n, ale brak męskiego wokalu w ogóle nie przeszkadza. Z tego zderzenia tańca para para z power rockiem starej szkoły powstało dziecko Frankensteina, zawierające ciężkie linie basu, które zatrzęsą subwooferem. Piosenka ta jest tak przepełniona męskim rozpalonym duchem, że praktycznie płonie. Jest bezwstydnie przesadna i dumna. Scarlet Ballet podąża tą samą drogą co Giant Step tak dokładnie, że aż dziw bierze, że nie zostały skomponowane przez tą samą osobę. Eurodanceowym rytmem i operowym sopranem przypomina bardziej tandetną taneczną zabawę. Nic dziwnego, że i ją wykorzystano jako piosenkę przewodnią, tym razem jako opening do anime "Hidan no Aria."
Na tym albumie jest także kilka lżejszych, poprockowych kawałków, takich jak pogodny NUMBER ONE!, który został napisany i zaaranżowany przez samą May’n i pierwotnie ukazał się na bonusowym CD dołączonym do jej książki "1st ARTIST BOOK LIVEALIVE". Za to GET TOUGH to dający się lubić i zadziorny kawałkiem, o brzmieniu podobnym do wcześniejszej popularnej kompozycji artystki, KIMI SHINITAMOU KOTO NAKARE. HEAT of the moment jest równie żywy, ale trochę za ciężki w partii jazgotliwych, syntezatorowych smyczków.
Kilka wolniejszych utworów dostarcza koniecznych przerw od szybkiego rocka i syntezatorów. Kagami ma klasyczną rockową melodię, nabudowaną na dźwięku fortepianu, i subtelną grę eklektycznej gitary. Ta spokojniejsza ballada pozwala May’n zawrzeć więcej emocji w silnym wokalu, na co nie pozwala większość jej utworów. Fortepianowe Koi ujawnia delikatniejszą stronę artystki. Chociaż sama melodia to nic specjalnego, piosenka jest przyjemną i delikatną serenadą, stanowiącą ostry kontrast w stosunku do reszty utworów.
Finałowy utwór, Jewels, zdecydowanie zakańcza sprawę bardzo odmienną nutą. Utwór, którego melodia jest wielkim i błyszczącym show, w przeciwieństwie do poprzedzających go piosenek, został zaaranżowany przez renomowanego producenta i kompozytora, Sagisu Shirou. Zamaszyste partie skrzypiec, pełen chór w tle i wspaniałe gitarowe solówki przypominają Queen w jego najlepszych, najbardziej wyszukanych utworach. May’n napręża się do granic możliwości, kiedy piosenka popycha ją na skraj jej najwyższej skali, ale pokazuje swój prawdziwy majestat.
Nowy, lśniący image May’n jako rockowej laski został spotęgowany przez HEAT. Ma ona z pewnością charakterek i zdolności wokalne, by to podtrzymać. Na szczęście dance i pop nie zostały całkiem odsunięte na bok, a piosenkarka pokazała, że jest w stanie poradzić sobie z dużą werwą i talentem z każdym danym jej utworem. Piosenki dały by sobie radę bez takiej ilości techno i ciężkich syntezatorów, ale HEAT zdecydowanie wydziela to, co obiecuje okładka.
Poniżej można obejrzeć teledyski do piosenek HEAT of the moment oraz Scarlet Ballet:
