Hamasaki Ayumi urodziła się 2 października 1978 r. w japońskiej prefekturze Fukuoka. Pomimo tego, że mieszkała razem z matką, początkowo dorastała pod okiem swojej babci. Była wychowywana, jak sama przyznała, w liberalnym domu, gdzie mogła podejmować własne, samodzielne decyzje, bez nadzoru rodzicielskiego, gdyż matka stale pracowała, by utrzymać rodzinę.
Jako dziecko Hamasaki marzyła o zrobieniu kariery modelki lecz jej życzenie początkowo nie spełniło się, gdyż dostała posadę w lokalnym banku. Jednakże już w czasie swojej edukacji w szkole średniej zyskała opinię kryminalistki z powodu farbowanych włosów i specyficznego stylu ubierania się, co w tamtym czasie przyjmowane było w Japonii jako wysoce niekonwencjonalne. Po krótkim czasie Hamasaki zdecydowała o porzuceniu szkoły i przeprowadzce do Tokio, by całkowicie oddać się swojemu marzeniu o zostaniu modelką.
Hamasaki wystąpiła w kilku niskobudżetowych serialach, takich jak: Miseinen, oraz w kilku filmikach klasy B, jak: Sumomomomomo, lecz ze względu na swój wzrost straciła zainteresowanie karierą modelki. W rezultacie Hamasaki dzieliła czas pomiędzy zakupy i włóczenie się po ulicach Shibuya, a pracę tancerki w nocnych klubach. Właśnie wtedy, gdy śpiewała karaoke w jednym z takich klubów, odkrył ją jej przyszły producent - Max Matsuura.
Matsura był pod wrażeniem talentu wokalnego Hamasaki i zachęcił ją do zrobienia kariery piosenkarki. W jednym z późniejszych wywiadów artystka wyjawiła, że zgodziła się na plan Matsuury tylko dlatego, "że nie miała nic lepszego do roboty". Początkowo Hamasaki uczęszczała na lekcje śpiewu w Tokio lecz niebawem zawiesiła je, gdyż uznała, że sposób prowadzenia zajęć był zbyt skostniały. Później Matsuura posłał artystkę do Nowego Jorku, by tam rozwijała swoje zdolności wokalne. Udało jej się tam znaleźć bardziej swobodną atmosferę do nauki, co odpowiadało artystce. Tymczasem Matsuura, ujęty zdolnościami pisarskimi Hamasaki, ujawnionymi w listach do niego, zasugerował jej, by spróbowała napisać teksty do swoich własnych piosenek.
W 1998 roku Hamasaki zadebiutowała singlem: Poker face. Osiągnął on 22 miejsce w notowaniu Oricona i sprzedał się w nakładzie 43.000 egzemplarzy. Wraz z ukazaniem się Depend on you Hamasaki wdarła się do czołowej dziesiątki, zaś jej debiutancki album z 1999 roku - A Song for XX - stał się pierwszym numerem jeden artystki. A Song for XX zyskał błyskawicznie miano platynowej płyty. Pierwszym platynowym maksi singlem wokalistki był Boys & Girls. Już po tygodniu od ukazania się osiągnął on szczyt, tym samym poprawiając wyczyn Ami Suzuki, której singiel dotychczas dominował w notowaniu.
Najlepiej sprzedający się maksi singiel artystki, którego sprzedaż przekroczyła 1.600.000 egzemplarzy, był zatytułowany po prostu: A. W roku 2000 kariera Hamasaki rozbłysła nowym blaskiem, zyskując miano: 'Ayu crazy'. Wraz z podpisaniem przez nią kontraktu z firmą KOSE i promocją produkowanej przez nich szminki, jej sprzedaż osiągnęła 500.000 sztuk w przeciągu dwóch dni. Hamasaki stała się także twarzą kompanii telefonicznej TU-KA; był to moment kulminacyjny jej popularności w Japonii.
Wraz z ukazaniem się jej trzeciego autorskiego albumu Duty, któremu towarzyszyło wydanie limitowanego maksi singla SURREAL i DVD Ayumi Hamasaki Concert Tour 2000 A, Hamasaki stała się pierwszą wokalistką, której wydawnictwa osiągnęły czołowe miejsca we wszystkich trzech kategoriach notowania w jednym tygodniu.
Ukazanie się M wiązało się z przejęciem przez artystkę bardziej kreatywnej roli. Jak ujawniono później kompozytorem CREA była w istocie sama Hamasaki. Rok 2001 przyniósł kontrowersje, gdyż jej pierwszy album z najlepszymi utworami THE BEST ukazał się, za sprawą odroczenia terminu wydania, równocześnie z albumem Distance Utada Hikaru. Niemniej jednak od tego incydentu stało się jasne, że wydawnictwo to było niezgodne z życzeniami Hamasaki, która odczuwała wyraźny brak nowego materiału.
Równocześnie z odroczeniem daty wydania jej czwartego albumu I Am..., wskaźnik cen Avex Trax spadł, co było jasnym sygnałem przemożnego wpływu Hamasaki. Szacuje się, że w okresie 2000/2001 przyniosła ona Avexowi około 40% zysków. W grudniu 2001 roku Hamasaki współpracowała z KEIKO z GLOBE przy nagraniu singla non-profit, który pomógł podnieść świadomość i zebrać pieniądze na rzecz ofiar zamachów z 11 września.
Ukazanie się Free & Easy znamionowało kolejną zmianę w nastawieniu Hamasaki do jej singli: był to pierwszy singiel od lat, który mieścił na całej ścieżce dźwiękowej zaledwie dwa remiksy. Do kolejnego singla Voyage dołączono, obok samego singla, krótki film Tsuki ni shizumu, który promował Hamasaki. Trzeba zauważyć, że był to pierwszy występ artystki od czasu jej dni jako idola. Voyage także dotarł do szczytu notowania Oricon na trzy tygodnie, tym samym singiel Hamasaki był pierwszym i jedynym, któremu udała się ta sztuka.
Jej kolejny album RAINBOW ukazał się w grudniu 2002 roku. Pomimo sprzedania 1.000.000 egzemplarzy, był to pierwszy album, od czasu A song for XX, którego całkowita sprzedaż nie przekroczyła 2.000.000 egzemplarzy. Album miał gigantyczną kampanię reklamową, podczas której kupujący bardziej kosztowną wersję mogli dostać hasło na specjalną stronę internetową, na której znajdowała się instrumentalna wersja tytułowego utworu RAINBOW, nie dostępna na płycie. Jednocześnie kupujący mogli on line podzielić się swoimi tekstami i opiniami na temat utworów. Powiada się, że z tej specjalnej strony skorzystało około 100.000 osób.
W 2003 roku Hamasaki wydała swój pierwszy mini album Memorial address. Był to szczególny krążek, gdyż każda piosenka (poza bonusowymi) miała dołączony swój własny klip wideo. Memorial Address uczynił Hamasaki pierwszą wokalistką, której mini album sprzedał się w ponad milionowym nakładzie.
Rok 2004 przyniósł wewnętrzny konflikt w wytwórni Avex trax. Nieporozumienia pomiędzy Maxem Matsuurą a Yodą, kierownikiem wytwórni, zaowocowały plotką, że Hamasaki i inni popularni artyści, jak: Hiro, Every Little Thing, Hitomi i Do As Infinity mają opuścić Avex i kontynuować samodzielnie karierę przy wsparciu Matsuury. Wraz z rozprzestrzenieniem się tej pogłoski akcje Avex po raz kolejny spadły. Ostatecznie jednak Yoda zrezygnował, definitywnie kończąc spór. Po tym incydencie Hamasaki zapowiedziała, że nie zamierza więcej uczestniczyć w żadnych głównych wydarzeniach muzycznych.
Rok 2005 przyniósł istotne zmiany w stylu muzycznym Hamasaki, co ujawniło się wraz z wydaniem maksi singla Bold & Delicious/Pride. Cechował się on, w porównaniu do wcześniejszych wydawnictw artystki, katastrofalnie niską sprzedażą. Wraz z ukazaniem się siódmego albumu (miss)understood, który sprzedał się w 650.000 egzemplarzy i osiągnął pierwsze miejsce w notowaniu World Global Chart, wydawało się, ze jej popularność powróciła.
39 singiel Startin'/ Born to be... zadebiutował od razu na miejscu pierwszym. W rezultacie ustanawiając rekord na największą liczbę singli jednej wokalistki w Japonii, poprzednio należący do Seiko Matsudy. Po ukazaniu się tego krążka Hamasaki wyruszyła w swoją najdłuższą trasę koncertową: Ayumi Hamasaki Arena Tour 2006 ~(miss)understood~, w której spędziła ponad trzy miesiące i dała 30 koncertów.
W listopadzie 2006 roku Hamasaki wydała swój ósmy album full-length, zatytułowany Secret. Pierwotnie miał to być jej drugi mini album lecz w październiku wydawcy uznali, że Secret będzie w rzeczywistości albumem full-length. Hamasaki przyciągnęła uwagę mediów poprzez wideo do ballady JEWEL, na którym wystąpiła w diamentach, biżuterii i kryształach górskich od Swarowskiego, szacowanych na 900.000 dolarów.
Secret jest powszechnie uważany za album o największym międzynarodowym sukcesie w dorobku artystki. Nie tylko dotarł on do szczytu japońskiego notowania Oricon lecz także uzyskał pierwsze miejsce na listach na Tajwanie, Singapurze, Hong Kongu i Chinach. Tym samym znacznie przebijając sukces (miss)understood.
W lutym 2007 roku Hamasaki wydała dwa albumy z kompilacjami: A BEST 2 - BLACK i A BEST 2 - WHITE. Wersja WHITE tego wydawnictwa mieści jej optymistyczne przeboje, zaś wersja BLACK zawiera bardziej nostalgiczne utwory oraz nową piosenkę Part of Me. Oba krążki dotarły na pierwsze miejsce, przy czym w pierwszym tygodniu A BEST 2 - BLACK sprzedał się w nakładzie 470.057 egzemplarzy, natomiast A BEST 2 - WHITE sprzedał się w nakładzie 475.284 egzemplarzy. Obie płyty dotarły także do szczytu notowania United World Chart.
W ten sposób Hamasaki ustanowiła kolejny rekord. Stała się pierwszą wokalistką w 36-letniej historii listy Oricon Album Chart, której utwory zajęły równocześnie oba: pierwsze i drugie miejsce. Należy także podkreślić, że jest ona pierwszą artystką, która dokonała tej samej sztuki na liście United World Chart.
Od marca do czerwca trwało azjatyckie tournee Hamasaki, zatytułowane Tour of Secret. Obejmowało ono: Japonię, Tajwan, Szanghaj i Hong Kong. Dowodem dużego zainteresowania jej pierwszym tournee poza Japonią był fakt, że bilety na koncert na Tajwanie sprzedały się w mniej niż dwie godziny, bilety na występ w Hong Kongu w mniej niż trzy godziny, zaś bilety na występ w Szanghaju - w mniej niż sześć godzin.
W lipcu Hamasaki wydała swój 41. singiel glitter/fatted, który mieścił krótki filmik nakręcony w Hong Kongu. W przeciwieństwie do filmiku dołączonego do Voyage, był to film z główną rolą męską, stworzoną przez Shawn Yue. Ten film, zatytułowany Distance Love, był pokazywany w krótkich fragmentach przez cały czas trwania wideo do utworu glitter, a kończył się w dramatyczny sposób, nawiązując do wideo do fatted, które zostało wyemitowane 14 lipca.
Jej ostatni jak na razie singiel talking`2 myself miał swoją premierę 19 września.
Można powiedzieć, że Ayumi Hamasaki przez całe lata zachowała wytrwałość, w szczególności na polu pracy artystycznej, w której tak wiele nowych twarzy pojawia się i znika. Jej upór i pragnienie odnalezienia swojego miejsca jako artystki, niezależnie od okoliczności, jest zdecydowanie podziwiane i towarzyszy jej przez całą karierę. Należy mieć nadzieję, że będzie tak także w przyszłości.
