Historia BOØWY rozpoczęła się w roku 1979 podczas konkursu muzycznego w mieście Takasaki (ok 100km na północ od Tokio). Podczas tego konkursu Himuro Kyosuke i jego zespół Death Penalty pokonali w bitwie o pierwsze miejsce zespół Tomoyasu Hotei, Blue Film. Dzięki zwycięstwie Himuro podpisał kontrakt z Being i przeniósł się do Tokio licząc na przeistoczenie się swojej grupy w profesjonalny zespół. Niestety, życie nie potoczyło się zgodnie z planem i po tym jak zespół się rozpadł, Himuro przyłączył się jako wokalista do kolejnej grupy - Spinach Power. Jedynym wspomnieniem tego zespołu jest album RC Succession. W 1980, po wydaniu zaledwie jednej płyty, Himuro opuścił zespół powołując się na 'różnice muzyczne'.
Tymczasem Hotei został wyrzucony ze szkoły za posiadanie długich włosów. Pomimo argumentu, że nawet Jezus nosił takie włosy, dyrekcja stwierdziła, że fryz taki nie jest stosowny w obrębie szkolnych murów. Mniej więcej w tym samym czasie otrzymał on telefon od Himuro, który zaproponował mu założenie razem zespołu. Chociaż nie znali się zbyt dobrze, stworzyli razem grupę, którą początkowo nazwali Boui. W jego skład weszli także basista Matsui Tsunematsu, gitarzysta Moroboshi Atsushi (obaj z pierwszego zespołu Himuro) saksofonista Fukuzawa Matsuaki z pierwszego zespołu Hotei oraz perkusista Kimura Mamoru z ostatniej grupy Himuro.
Tuż potem grupa rozpoczęła działalność koncertową od grania po barach w Shinjuku. Koncerty nie napełniały całych sal, członkowie zespołu musieli więc podejmować różne dziwne dodatkowe prace aby pozwolić sobie na nagranie demówki. Demówki zostały nagranie i wysłane do różnych wytwórni muzycznych, a w efekcie zainteresował się nimi Victor.
Po tym jak z zespołu odszedł pierwszy perkusista zwerbowali Takahashi Makoto i niebawem zaczęli odnosić lokalny sukces. Na początku 1982 roku zmienili nazwę na BOØWY a 21 marca tego samego roku wydali swój pierwszy album, 'Moral'. Wydany on został przez punkową wytwórnię bardzo cenioną wówczas na rynku. Pomimo tego, z nie do końca jasnych przyczyn Himuro zdecydował się na przetestowanie bardziej 'popowego' brzmienia podczas koncertu, który odbył się 9 września, co nie spodobało się wielu fanom. Miesiąc później zespół opuścili Fukuzawa i Moroboshi, odmawiając przy okazji rozmów z pozostałymi członkami.
W 1983 roku, bardziej już pewni kierunku w którym chcieli zmierzać i z solidnymi podstawami muzycznymi BOØWY opuścili Victor i stworzyli swoją własną wytwórnię: φ-connection. Przewodził jej członek pierwszego zespołu Hotei - Tsuchiya Mamoru. W tamtych czasach było to bardzo zaskakujące zachowanie ze strony zespołu, uznawane za niezbyt mądre posunięcie i w efekcie, zespół zniknął z mediów. Jednak zawziętość ich nowego menadżera dodawała im sił. Tsuchiya Mamoru wspierał zespół finansowo, promując ich flyerami czy gadżetami, zasponsorował im nawet instrumenty.
W 1984 roku zespół skoncentrował się na koncertowaniu i odbudowywaniu swojego dobrego imienia. Niedługo potem wytwórnie płytowe znów zaczęły się nimi interesować. Mając w pamięci wcześniejsze niepowodzenia zdecydowali się przyłączyć do wytwórni YUI, dzięki której trafili później do ich ostatniej wytwórni, Toshiba EMI. Wreszcie, BOØWY zakończył wędrówkę! Trwająca pół roku przerwa od koncertowania była niezbędna, aby zespół mógł nagrać album na miarę swoich możliwości - zatytułowany po prostu 'BOOWY' krążek trafił do sprzedaży w 1985 roku. Niedługo potem grupa zagrała swój pierwszy zagraniczny koncert w Londynie.
Zespół, który na jakiś czas został zapomniany powrócił w wielkiej chwale, zespół zdobywał regularnie pierwsze miejsca list przebojów, w roku 1986 wydał dwa kolejne albumy a finał ich trasy koncertowej odbył się w Nippon Budokan - największej sali koncertowej Japonii, będącej niejako miernikiem sukcesu japońskich zespołów. Wydawało się, że nic ich nie powstrzyma gdy nagle, w grudniu 1987 BOØWY ogłosili nagle koniec działalności. Dwa ostatnie koncerty odbyły się w kwietniu 1988 w nowo otwartym Tokyo Dome - na tym etapie BOØWY byli tak popularni, że wszystkie 95 000 biletów na owe koncerty wyprzedało się w 10 minut.
Obaj twórcy zespołu, Himuro Kyosuke i Tomoyasu Hotei, rozpoczęli kariery solowe. Zachodni słuchacze kojarzyć mogą ich najbardziej ze ścieżek dźwiękowych do filmów 'Final Fantasy VII Advent Children' (Himuro) oraz 'Kill Bill' (Hotei).
Zespół ten, który wpasował się czasowo między upadek punka a nadchodzący new wave i eurobeat miał wielki wpływ na całe pokolenie japońskich słuchaczy muzyki. Z jednej strony, byli oni bogaci artystycznie i niezwykle kreatywni, z drugiej nie brakowało im charyzmy typowej dla muzyków rockowych. Dzięki obieraniu własnej ścieżki kariery, która nie zawsze była dla nich łatwa, zespół na stałe wpisał się do historii japońskiej muzyki.
