Historia babamanii zaczyna się bardzo wcześnie. Pomysł o stworzeniu zespołu wyszedł od Yujina, gdy przyszli członkowie grupy uczęszczali jeszcze do gimnazjum. Szukając wokalisty postanowił urządzić przesłuchanie w swojej szkole. Jedną z osób, które przesłały mu swoje demo, był Genki - uczeń innej klasy. To właśnie z nim założył zespół grający covery amerykańskich zespołów metalowych, który działał jeszcze po tym, jak ukończyli szkołę.
Mari pojawiła się na horyzoncie dopiero w liceum. Podczas odbywającej się wtedy akademii z okazji ukończenia nauki uczniowie różnych szkół stawali do konkursu, na który Genki i Yujin potrzebowali perkusisty. Wspólny znajomy powiedział drugiemu z nich, że młodszy brat Mari gra na bębnach i zaaranżował spotkanie. Perkusistą tym był Daigo, który oczywiście z miejsca dołaczył do zespołu. Oficjalnie grupa rozpoczęła działalność w 1992 roku, tym razem grając covery Nirvany i Red Hot Chilli Peppers.
Basista Takeo dołączył w 1994 roku, jednak w kolejnych latach babamania pozostawała raczej w uśpieniu. Część członków zdecydowała się studiować za granicą, dlatego działalność zespołu została zawieszona.
W 1996 roku zespół został ponownie powołany do życia. Panowie stwierdzili, że oprócz wokalisty, miło by było mieć także wokalistkę i właśnie wtedy ponownie skontaktowali się z Mari. Oficjalnie dołączyła ona w 1997 roku i zapewne po części dzięki niej grupie udało się zwrócić na siebie więcej uwagi, zwłaszcza na koncertach. Mniej więcej w tym samym czasie zespół zmienił zapis swojej nazwy "babamania" z katakany na romaji, czyli alfabet łaciński.
W sierpniu 1998 roku muzycy wyruszyli w swoją pierwszą, niezależną trasę nazwaną Say baba tour. W Nowym Jorku Mari kupiła sobie perukę, która, wraz z krótką sukienką, stała się od tej pory jej znakiem rozpoznawczym. Także Genki wypracował własny, charakterystyczny styl ubierania - najczęściej pokazywał się bez koszulki, w długiej spódnicy i sportowych butach.
Muzycy rozpoczęli pracę nad pierwszą, niezależną płytą i w 2000 roku wypuścili mini-album EP. Niedługo potem podpisali kontrakt z Imperial Records i nagrali pierwszy singiel major: Pau hana. W tym samym roku ukazał się jeszcze kolejny singiel oraz pierwszy album: Discord.
Zespół kontynuował wydawanie kolejnych płyt, w międzyczasie grając na FUJI ROCK FESTIVAL - jednym z największych festiwali muzycznych w Japonii. Niestety, wkrótce Takeo postanowił odejść z formacji, a grupa przez dłuższy czas występowała z muzykami sesyjnymi.
Sprawy poprawiły się trochę w 2002 roku, kiedy to zespół wziął udział w kilku sporych imprezach, m.in. RISING SUN ROCK FESTIVAL oraz JAPAN CIRCUIT vol. 7. Muzycy pojawiali się także w stacjach radiowych, a przez jakiś czas prowadzili nawet własny program! W tym samym roku ukazał się także ich trzeci album, I.D.. W 2003 roku babamania wydała jeszcze singiel Wanna Rock, który, dzięki użyciu w grze "FIFA 2004", przysporzył im trochę międzynarodowych fanów.
W ciągu następnych lat zespół nadal grał koncerty i wydawał płyty. Po wydaniu już szóstego albumu Great Grand Bag of Magic Tricks wiosną 2005 roku grupa wyruszyła w wielką, ogólnokrajową trasę, która odbyła się na przełomie kwietnia i maja.
Po ponad dziesięcioletnim stażu jako perkusista, Daigo ogłosił, że opuści formację w maju 2006 roku. Mimo to pozostała trójka kontynuowała swoją działalność i, ku radości fanów, po ponadrocznym oczekiwaniu wydała album Zero Gravity Disco.
W maju 2007 roku grupa zdecydowała się zawiesić swoją aktywność na rok. Niestety, okres ten znacznie się wydłużył, a babamania jedynie okazyjnie organizowała koncerty DISCONTINENTAL, na których Mari występowała jako DJ.
W końcu po czteroletniej przerwie zespół powrócił na scenę, reaktywując się w oryginalnym składzie. W 2011 roku grupa występowała na serii zorganizowanych przez siebie koncertów WANNA ROCK.
