Wszystko zaczęło się od spotkania keyboardzisty Nishikawy Takahiro z producentem i basistą Nakamurą Masato, wcześniej grającym w zespole inspirującym się japońskim folkiem, rockiem i rhythm'n'bluesem. Jako wokalistka dołączyła Yoshiwa Miwa, szkolna koleżanka Takahiro
.
W styczniu 1988 r. trójka muzyków założyła zespół CHA-CHA & AUDREY's Project, w którym sesyjnymi członkami byli m. in. Koizumi Kyoko, Nakayama Miho i Tonneruzu. Nazwa formacji była tylko tymczasowa i wkrótce zmieniono ją na dobrze znane dziś wszystkim DREAMS COME TRUE.
Pieszczotliwie określani w Japonii jako Dorikamu (od pierwszych sylab słów Dream Come zapisanych katakaną), zadebiutowali w 1989, równocześnie wydając album Dreams Come True i singiel Anata Ni Aitakute. Szybko podpisali kontrakt z Sony EPIC Records i wyruszyli w trasę po Tokio, Osace i Nagoi. Nakład ich debiutanckiego albumu przekroczył milion sztuk, kolejne single i albumy (Love Goes On, Wonder 3, Million Kisses) okazały się sukcesami, a popularność zespołu stale rosła. Wydany w 1992 album The Swinging Star stał się pierwszym nagraniem w Japonii, które sprzedało się w ponad 3 milionach egzemplarzy - rekord ten pobiła dopiero w 1998 r. Namie Amuro.
W 1993 muzycy rozpoczęli swoją przygodę z rynkiem amerykańskim, nagrywając piosenkę Winter Song otwierającą film "Bezsenność w Seattle". Pod koniec roku ukazał się piąty z kolei album MAGIC. W 1994 r. ponownie udali się do Stanów, by nagrać piosenkę Eternity promującą film animowany "Księżniczka Łabędzi".
W tym okresie członkowie skupili się także na pozazespołowej działalności. Masato zajął się komponowaniem muzyki do reklam telewizyjnych, pierwszych dwóch części gry "Sonic the Hedgehog" oraz, na potrzeby Konami, kompilacją piosenek DTC do serii "Dance Dance Revolution". Miwa natomiast w 1995 r. rozpoczęła solową aktywność, debiutując albumem Beauty and Harmony. Dzięki solowej karierze miała okazję współpracować z takimi muzykami, jak Michael Brecker (słynny saksofonista jazzowy), David T. Walker (gitarzysta grający dla Arethy Franklin i Marvina Gaye'a) i Chuck Rainey (basista Arethy Franklin, The Supremes i The Beatles). Mimo sukcesu Miwa wciąż była oddana DTC, a na jej drugi album fani musieli czekać do 2003 r. Artystka założyła także wraz z RIN (Urashima Rinko) inny projekt, nazwany FUNK THE PEANUTS, z żartobliwym konceptem i komicznymi tekstami. Wydane pod tą nazwą cztery single odniosły pewien sukces.
Zespół w kwietniu 1996 wydał Love Unlimited, jak się później okazało ostatni album w dotychczasowej wytwórni. W 1997 r. dużą zmianą dla grupy było przejście z Sony Epic do Toshiba EMI i podpisanie umowy z Virgin Records America, dzięki której miała ona nadzieję zaistnieć na arenie międzynarodowej. Chęć spróbowania sił na zagranicznym rynku zdawała się głównym powodem dla DTC, by zrezygnować z usług Sony, któremu nie zależało na promocji zespołu poza Japonią. Piosenki nagrano ponownie w języku angielskim i w 1998 album Sing Or Die został wydany równocześnie w Japonii i Stanach. Potem zespół wyruszył w trasę US SHOW CASE TOUR, promującą płytę na rynku amerykańskim z koncertami w Bostonie, Waszyngtonie, Los Angeles, San Francisco oraz w Kanadzie. Dzięki temu imponującemu wyczynowi DCT trafiło na pierwsze miejsce rankingu nowojorskiego Tower Records. Niestety, ze względu na niewystarczającą promocję i ograniczony czas radiowy, wysiłek grupy przeszedł praktycznie niezauważony, a brak sukcesu położył się cieniem na stosunki DTC z VRA. Częściową winą można obarczyć próby ze strony Virgin, by zmienić formację w zespół łatwy do przyswojenia amerykańskiej publiczności. Miwa przedstawiała się tylko imieniem, Nakamurę tytułowano "Królem Masa", a o Nishikawie tylko wspomniano we wkładce płyty. Muzycznie album odchodził od klasycznego brzmienia zespołu i słychać na nim silną inspirację hip-hopem, zapoczątkowaną wcześniej na Delicious i Love Unlimited. Płyta nie zachwycił publiki w USA ani japońskich fanów DTC.
Lata 2000, szczególnie ich początek, okazały się bardzo burzliwe dla DCT. Po nagraniu w 2001 Monkey Girl Odyssey zespół zerwał kontakt z Virgin i Toshiba-EMI. W marcu 2002 z niewiadomych przyczyn Nishikawa opuścił szeregi grupy, a pół roku później rozpisywano się o DTC w świetle aresztowania muzyka za posiadanie narkotyków. W 2006 r. otrzymał on wyrok i rozpoczął odsiadywanie kary w więzieniu. Rok 2007 był zaznaczony osobistą tragedią Miwy i wielką stratą dla samego zespołu – 30 września na wylew zmarł Sueda Ken, partner wokalistki i wieloletni reżyser teledysków grupy. Mimo tylu przeciwności losu formacja nie zawiesiła działalności. Pomniejszone w składzie DCT, już jako duet, założyło swoją własną wytwórnię DCT Records i wydało w niej nowy singiel All About Love.
Grupa ogłosiła swoje pierwsze wydawnictwo pod skrzydłami Universal w 2004 w postaci dwóch maksisingli wydanych w odstępie zaledwie miesiąca. W tym samym roku wypuściła album DIAMOND 15. Jej nowsze płyty The Love Rocks i And I Love You, odebrane bardzo pozytywnie przez japońskich słuchaczy, dla wielu są powrotem do klasycznego brzmienia DCT. Wydany 12 listopada 2008 singiel Tsuretette Tsuretette okazał się powrotem na szczyt listy przebojów, pierwszym prawdziwym hitem od czasu Asa ga Mata Kuru okupującego pierwsze miejsca 10 lat wcześniej. Piosenka pochodzi z albumu Do Your Dreams Come True?, dostępnego w 3 edycjach (normalnej; dwupłytówki ze zbiorem hitów Greatest Hits: The Soul 2 oraz limitowanej, zawierającej koncertowe DVD Winter Fantasia 2008).
W 2010 r. tylko w formie cyfrowej zespół wydał singiel Godspeed, zaś w listopadzie ukazał się jego 23 album, Love Central.
