W poszukiwaniu odpowiednich przymiotników opisujących niekonwencjonalnych artystów “unikalny” i “jedyny w swoim rodzaju” często pojawiają się w muzycznej prasie, lecz ich użycie nie zawsze jest uzasadnione. Jednakże w przypadku Tigarah e Laura raczej by było. Chyba, że jest gdzieś jakiś inny japoński raper, którego muzyka zakorzeniona byłaby w “funk carioca” – znany inaczej jako “baile funk, brazylijskim stylu muzyki tanecznej pochodzącym z faveli Rio de Janeiro.
Tigarah e Laura, kiedyś znana po prostu jako TIGARAH, pojawiła się w 2006 roku, prezentując swoją muzykę za pomocą Myspace i własnej strony internetowej. Jej stale rosnąca popularność doprowadziła do kontraktu z Universalem i debiutu major w 2009 roku - The Funkeira goes BANG!. W lutym 2014 roku artystka stała się Tigarah e Laura. W razie gdybyście się zastanawiali, Laura to nie jest jakiś nieznany współpracownik czy producent, ale raczej manifestacja “anielskiej” strony osobowości raperki, podczas gdy Tigarah reprezentuje jej diabelską stronę. “E” to po portugalsku “i”.
Zmiana imienia Tigarah daleka jest od bycia jedynie tanim chwytem, gdyż towarzyszy temu spora reorganizacja jej brzmienia. Podczas gdy większość kawałków na debiucie z 2009 roku nawiązuję do “funk cariocowej” formuły, polegającej na mieszaninie różnych sampli przykrytych rapem, tylko kilka utworów z This World Is My Playground pasuje do tego wzoru. Dominującym stylem na tym wydawnictwie jest elektropop, z obfitym wykorzystaniem syntezatorowych tanecznych melodii i auto-tune’a.
Choć niektórzy starzy fani mogą czuć się rozczarowani tymi zmianami, cały czas są obecne ślady “klasycznej” Tigarah. Na przykład ostatni numer, The Girl Is On The Table powstał we współpracy z brazylijskim duetem Tropkillaz, a deliryczną energię Funky Wonderland przyćmiewa jedynie szalony teledysk. Znajdują się w nim takie smaczki jak raperka jadąca różowym DeLoreanem czy waląca w bębny półnaga kobieta o głowie papugi. Co więcej, silnie konfrontacyjnym charakterem odznacza się impertynencka (i bluźniercza) To All You Haters.
Ilekroć artysta przemodelowuje swoje brzmienie, tak jak zrobiła to tutaj Tigarah, jest raczej nieuniknione, że ludzie będą spekulowali na temat komercyjnych czynników, które mogły zaważyć na tej decyzji. Zważywszy jednak na to, jak bezczelnie niekomercyjny był The Funkeira goes BANG!, równie dobrze może się okazać, że Tigarah e Laura nie bardzo miała inny kierunek rozwoju niż zbliżenie się do mainstreamu.
This World Is My Playground ukazał się 5 sierpnia 2015 roku i można go kupić za pośrednictwem iTunes i Amazonu.
