8 i 9 kwietnia 2017 roku L’Arc~en~Ciel świętowało dwudziestopięciolecie dwudniowym koncertem w tokijskim Tokyo Dome. Styl muzyczny zespołu rozciąga się od popu do rocka, a na niektórych singlach zapuszcza się on nawet w punk.
Intro
Światła w wyprzedanej sali zgasły, a fani niecierpliwie oczekiwali na to, co miało nastąpić. Olbrzymia scena z tłem z kilku LEDowych ekranów rozświetliła się i pojawiła się tajemnicza postać. Przedstawiła się jako “Ellie Cranc”, która przybyła z przyszłości i była zszokowana odkrywając, że wszelkie informacje dotyczące obchodów 25-lecia
L’Arc~en~Ciel zostały wymazane w przyszłości w roku 9125. Ellie dała więc całemu światu misję w postaci aplikacji na smartfony, L'Arcollection. Poprosiła fanów o znalezienie brakujących fragmentów historii zespołu i wysłanie ich ich Tokyo Dome, by impreza mogla się odbyć.
Misja została ukończona poprzedniego wieczoru, fanom została więc obietnica, że historia będzie podążać swoim biegiem. “Czy się pojawią?” pytały ekrany.
Po filmowym przedstawieniu jednego po drugim wszystkich członków zespołu, światła zostały włączone i muzycy byli już na scenie, przywołani zebranymi częściami swojej historii. Publiczność oszalała.
Niji
Wokalista
hyde stał na platformie, która służyła także jako ekran, pozwalając na zmiany światła i obrazu podczas całego koncertu. Kolorem tego utworu był żółty. Podczas gdy scena pokryta była tęczowymi światłami (nazwa zespołu oznacza "tęczę" po francusku), rozpoczęła się pierwsza piosenka
Niji, co także oznacza "tęczę". Gdy melodia płynęła, na ekranie pojawiało się to, co wyglądało jak przesłane fragmenty misji.
Na następny utwór światła zaczęły się obracać, a czas wydawał się płynąć szybciej naprzód.
hyde zszedł z platformy i na scenie pojawił się dym.
Caress of Venus
Caress of Venus była kolejna – jest to zabawny numer, idealny do interakcji muzyków z kamerami, a dla fanów - do wspólnego śpiewania. Lider i basista
tetsuya grał na charakterystycznym basie w kolorze fuksji ze światełkami LED, przez co publiczność łatwo mogła go dojrzeć z daleka, co szczególnie ważne w sali tak dużej, jak Tokyo Dome.
the Fourth Avenue Café
Potem rozbrzmiała
the Fourth Avenue Café, a sceniczne światła zmieniły barwę na fuksję, błękit i biel.
hyde i
tetsuya wśród owacji tłumu przeszli w inne części sceny, by podejść bliżej do osób na pierwszym piętrze, podczas gdy perkusista
yukihiro i gitarzysta
ken byli pokazywani na wielu ekranach.
Po piosence telebimy w tle uformowały żółtymi literami nazwę zespołu, a muzyka została zatrzymana na rzecz długo wyczekiwanego MC, które przywitało fanów na rocznicowych obchodach, zwanych
“L’Anniversary”. Po chwili interakcji pomiędzy
hydem i
kenem oraz podziękowaniach za wsparcie podczas dwudziestopięcioletniej kariery, nadszedł czas, by publiczność zrobiła coś dla zespołu: falę! Na polecenie wokalisty tłum zaczął falę, która dotarła aż do najwyższych siedzeń w Tokyo Dome, a potem wróciła do członków zespołu.
flower
Dźwiękami harmonijki granymi przez
hyde’a rozpoczęła się piosenka
flower. Wokalista przeszedł na lewą część sceny, rzucił wodą w tłum po tej stronie, cały czas grając na harmonijce. Pod koniec rzucił instrument w szczęśliwą publiczność.
Lies and Truth
Gitarową solówką
kena rozpoczęła się następna piosenka, zatytułowana
Lies and Truth. Wiele ekranów za zespołem zaczęło pokazywać kilka obrazów z różnych teledysków, na kształt kanału telewizyjnego, który zabrał fanów poprzez wiele stylów i er w 25-letniej karierze
L’Arc~en~Ciel.
fate
Ekrany na scenie zaczęły tracić sygnał i wszystko zgasło, przechodząc od ekranowego szumu do obrazów przepływających chmur. Scena otulona była dymem i, wśród błysków świateł i gitarowych riffów, rozbrzmiała
fate, emocjonalna i głęboka piosenka, oddająca atmosferę na scenie. Wraz z rozwojem utworu światła zmieniły się z purpurowych w niebieskie.
forbidden lover
Chmury na tylnych ekranach ustąpiły ciemnoniebieskiemu morzu, utrzymując motyw rozpaczy i poczucia zamętu. Zespół wydawał się być zagubiony na oceanie w środku burzy, otoczony kulami ognia wystrzeliwanymi z przodu sceny. W atmosferze sztormu i utraconej miłości rozpoczęło się
forbidden lover. Piosenka bardzo dobrze pokazywała
hyde’a, kształtującego cały nastrój swoim śpiewem, jak również
yukihiro, którego bębnienie determinowało tempo wspomnianej burzy. Ogniste płomienie obramowały ekrany podczas punktu kulminacyjnego, by pod koniec przełączyć się na spokojniejsze morze.
Shout at the Devil
Kontynuując temat ognia, fani zostali zaciągnięci do piekła, gdy ekrany zostały ogarnięte przez płomienie, a szybsze bębnienie
yukihiro rozpoczęło piosenkę.
Shout at the Devil była szybsza w każdym sensie. W jej trakcie scena została w całości pokryta czerwonym światłem, były także kule ognia i pirotechnika. Przed końcem utworu
hyde krzycząc uniósł statyw mikrofonu, pokazując przywiązaną do niego czarną flagę, a potem rzucił ją na ziemię.
-Intermission-
Po tak intensywnej piosence zespół pozwolił publiczności odpocząć. Podczas gdy techniczni przygotowywali scenę na ciąg dalszy, boczne ekrany pokazywały logo 25th L’Anniversary, które pulsowało od czasu do czasu jak serce, zmieniając tempo wraz z upływem czasu. W tym samym czasie ledowe opaski (zwane "L'ed bands"), które zostały rozdane każdemu uczestnikowi, podążały za rytmem, pulsując czerwonym światłem, a różnorodne sekcje sali rozświetlały się do rytmu bębnów.
REVELATION
© 今元秀明 (Hideaki Imamoto) / 岡田貴之 (Takayuki Okada) / 緒車寿一 (Toshikazu Oguruma) / 加藤千絵 (Chie Kato) / 田中和子 (Kazuko Tanaka)
Członkowie zespołu, ubrani w inne stroje niż wcześniej, powrócili na scenę o zmienionej, bardziej minimalistycznej scenografii.
hyde i
ken zaopatrzyli się w swoje własne mini zestawy perkusyjne,
yukihiro w gitarę, podczas gdy
tetsuya cały czas grał na charakterystycznym fioletowym basie, a pod ręką miał kamerę na stojaku.
Bez ostrzeżenia nowa miniscena zaczęła się unosić i przesuwać w stronę fanów na poziomie płyty, mijając ich w trakcie
REVELATION. W zabawie pomiędzy zespołem a publicznością, piosenka była śpiewana przez wszystkich. W tym utworze ledowe taśmy poprzez wiele zmian barw grały główną rolę w kreowaniu nastroju.
Voice
Po powrocie do tradycyjnego rozkładu instrumentów zapowiedziana została następna piosenka,
Voice, pochodząca z pierwszego albumu
L'Arc~en~Ciel. Był to mile widziany dodatek do setlisty i wywołał okrzyki zadowolenia tłumu. Ponieważ teraz scena była przygotowana po drugiej stronie areny, dało to fanom z tyłu widowni możliwość bycia bliżej zespołu, w bardziej kameralnej konfiguracji niż na olbrzymiej scenie głównej. Brak świateł scenicznych rekompensowały bransoletki L'ed, które na te okazję rozświetliły się bielą i błękitem.
X X X
Następnie rozpoczęło się intro do
X X X (wymawia się "kiss, kiss, kiss"), a l’edowe opaski w rożnych miejscach sali zaczęły pulsować do rytmu. Na najwyższym balkonie światła w kolorze purpury i fuksji uformowały w trakcie refrenu tytuł piosenki
X X X, a pod koniec - nazwę zespołu.
-Intermission #2-
Scena zaczęła się znowu poruszać znowu. Każdy członek zespołu trzymał skrzynkę pełną małych piłeczek, które rzucał fanom, gdy wygląd sali powracał do pierwotnego stanu.
tetsuya operował kamerą, filmując nią publiczność.
Kiedy muzycy zniknęli ze sceny, na ekranie pokazano film wyglądające jak specjalny program informacyjny "LNN”. Prowadzący program zapytał publiczność, czy chciałaby zobaczyć widea zebrane we wspólnym wysiłku fanów podczas specjalnej misji, zorganizowanej na tę imprezę. Fani, na prośbę prowadzącego, krzyczeli raz za razem, a potem ekrany zaczęły pokazywać specjalny materiał ze starej sesji zdjęciowej, która wywołała różnorodne reakcje tłumu. Pokazano fragmenty teledysków, a także obrazy z sesji nagraniowych
L'Arc~en~Ciel, w tym z próby jednej z piosenek oraz kilka reklam starszych wydawnictw.
Kasou
W końcu zespół powrócił na scenę, ubrany w eleganckie garnitury. Ekrany rozświetliły się fluorescencyjnymi pastelowymi ramkami. Dwie androgyniczne tancerki na rurze uświetniły oba boki sceny, poruszając się do tajemniczego rytmu
Kasou. Ledowe bransoletki muzyków rozbłysły na czerwono.
Shinshoku ~lose control~
Tancerki zaczęły tańczyć na szczycie platform za zespołem, a na ekranach pojawiły się obrazy łańcuchów DNA. W końcu rytm zmienił się z artystycznego na pełen energii i ustąpił miejsca
Shinshoku ~lose control~, prędkiej piosence, która w pełni oddała znaczenie tytułu i sprawiła, że tłum oszalał.
HONEY
Ekrany na scenie pokazały teraz żółtawy wzór przypominający plaster miodu.
hyde wziął czarną gitarę i rozpoczęła się bardzo znana piosenka
L'Arc~en~Ciel,
HONEY. L'edowe bransoletki publiczności rozbłysły, dopasowując się do rytmu piosenki białymi, żółtymi i niebieskimi światłami.
MY HEART DRAWS A DREAM
© 今元秀明 (Hideaki Imamoto) / 岡田貴之 (Takayuki Okada) / 緒車寿一 (Toshikazu Oguruma) / 加藤千絵 (Chie Kato) / 田中和子 (Kazuko Tanaka)
ken był jedynym, który pozostał na scenie, wykonując delikatną melodię intro piosenki, która miała być następna. W towarzystwie błękitnego światła z opasek L'ed
MY HEART DRAWS A DREAM rozpoczęła się tylko z gitarzysta, dopiero po chwili dołączył do niego
hyde i reszta zespołu. Tym razem wokalista przywdział biały garnitur z dopasowanym kapeluszem i rękawiczkami. Fani śpiewali refren piosenki w koordynacji ze światłami w kolorze fuksji i błękitu.
NEO UNIVERSE
Ekrany pokazywały teraz futurystyczną metropolię i przelatujące samochody.
NEO UNIVERSE była następna i wniosła nowy dodatek do wystroju: zdalnie sterowany, nadmuchiwany samochód ze światłami, latający po sali, zachwycając fanów podczas kolejnych piosenek.
STAY AWAY
Teraz przyszła kolej na interakcje
tetsuyi z tłumem. Mocnym basowym intro, tęczowymi reflektorami scenicznymi i niebiesko świecącymi l'edowymi opaskami, co podtrzymało futurystyczny klimat,
STAY AWAY skłoniła tłum do klaskania w skoordynowany sposób w wyznaczonych momentach.
Driver’s High
Na ekranie pojawił się prędkościomierz, a warkot silnika samochodu rozbrzmiał w całej sali. Pośród wybuchających fajerwerków fani krzyczeli “Clash!” i “Flash!” podczas
Driver’s High.
READY STEADY GO
Z okrzykiem “Jesteście gotowi?!”
hyde’a i szybkim bębnieniem
yukihiro przyszła kolej na
READY STEADY GO. Metaliczne wstęgi zostały wystrzelone w różnych miejscach hali i zaraz złapane przez podekscytowanych fanów. Podobnie jak poprzednie piosenki, publiczność śpiewała razem części tekstu, machając nowo pozyskanymi wstążkami.
-Intermission #3-
Publiczność dostała kolejną przerwę, gdy zespół zszedł ze sceny. Tym razem LNN News poinformowało, że występ
L’Anniversary dobiega końca i zapytało, kim była tajemnicza Ellie Cranc. Potem Ellie wyjaśniła, że była w każdym z fanów, a jej imię pojawiło się na scenicznych ekranach. Litery były przetasowywane tak długo, aż uformowały swoje prawdziwe znaczenie:
L’Arc~en~Ciel. Z ostatecznym przesłaniem “
Don’t be Afraid”, rozpoczęła się ostatnia część koncertu.
-Encore-
Don’t be Afraid
Logo 25th L’Anniversary pokazało się za zestawem perkusyjnym
yukihiro, a
hyde pojawił się w nowej fryzurze, by zaśpiewać najnowszą piosenkę
Don't be Afraid, która służy w Japonii jako temat najnowszego filmu z serii "Resident Evil". Utwór zaśpiewany na żywo wyrażał uczucie pospiechu i potrzebę ucieczki, z którego znana jest gra i franczyza filmowa.
tetsuya podziękował publiczności za wsparcie przez te wszystkie lata i żartował, że ten rok to właściwie dwudziestosześcioletnie zespołu, a nie dwudziestopięciolecie. “Wiedzieliście to?!”, zapytał. “Wiedzieliśmy!”, odpowiedziała publiczność.
Blurry Eyes
Blurry Eyes było kolejna i przeniosła publiczność w czasie, gdy stare nagranie zespołu wykonującego tę piosenkę zostało pokazane obok rzeczywistego występu na żywo. Podczas gdy
hyde używał gwizdka, by zachęcić fanów do wspólnego śpiewania, reszta muzyków wydawała się także dobrze bawić. Pod koniec utworu gwizdek został rzucony w tłum, docierając do szczęśliwego fana.
Link
Gigantyczne kolorowe balony z logo 25th L’Anniversary pojawiły się po bokach sali i zostały rzucone publiczności na arenie i niższych poziomach do odbijania podczas
Link. W przerwie w utworze ekrany na scenie pokazywały przesłane z całego świata zdjęcia fanów. Przerwa została także wykorzystana do przedstawienia i podziękowania każdemu z członków zespołu, po czym wznowiono utwór. Jeden po drugim, muzycy dodawali swoje instrumenty do melodii i grali dalej.
Anata
© 今元秀明 (Hideaki Imamoto) / 岡田貴之 (Takayuki Okada) / 緒車寿一 (Toshikazu Oguruma) / 加藤千絵 (Chie Kato) / 田中和子 (Kazuko Tanaka)
Opaski L'ed zaświeciły się raz jeszcze, tworząc słowa “25th L’Anniversary” na najwyższym balkonie z tyłu sali i świecąc na niebiesko w innych sekcjach.
hyde podziękował wszystkim za przyjście na koncert i za wsparcie w trakcie całej kariery zespołu. Potem zapowiedział ostatnią piosenkę tego wieczoru,
Anata, która zaczęła się, gdy dyskotekowa kula opuściła się nad scenę. Fani śpiewali podczas refrenu do wielkiego finału, w trakcie którego nas scenę opadły pióra.
Członkowie zespołu pomachali na pożegnanie i zeszli ze sceny. Obydwie daty
L’Anniversary miały podobną setlistę, z kilkoma tylko zmianami, oddając esencję zespołu z 25 lat jego kariery. Jeżeli był to przejaw tego, co
L’Arc~en~Ciel może dać fanom w ciągu tylko dwóch dni, można sobie tylko wyobrazić, co przyniosłaby im pełna trasa. Nieważne, czy na krajowym, czy międzynarodowym poziomie, fani
L’Arc~en~Ciel mają zagwarantowaną wizualną i muzyczną niespodziankę za każdym razem, gdy zespół zdecyduje się wystąpić ponownie!
Setlista:
01. Niji
02. Caress of Venus
03. the Fourth Avenue Café
04. flower
05. Lies and Truth
06. fate
07. forbidden lover
08. Shout at the Devil
09. REVELATION
10. Voice
11. X X X
12. Kasou
13. Shinshoku ~lose control~
14. HONEY
15. MY HEART DRAWS A DREAM
16. NEO UNIVERSE
17. STAY AWAY
18. Driver’s High
19. READY STEADY GO
20. Don’t be Afraid
21. Blurry Eyes
22. Link
23. Anata
