WagakkiBand na Japan 2019 presents Japan Night w Nowym Jorku

Około południa fani zaczęli ustawiać się w kolejce wzdłuż tętniących życiem ulic Times Square przed PlayStation Theater, chowając się przed deszczem pod sklepowymi markizami i parasolami. Kiepska pogoda nie powstrzymała ludzi przed wczesnym przyjazdem, podekscytowanych tym, że zobaczą WagakkiBand – wyjątkową grupę, łączącą tradycyjne japońskie instrumenty z zachodnim rockowym brzemieniem.

W ramach oficjalnych obchodów Japan Day @ Central Park 2019 WaggakiBand zostało zaproszone, by wystąpić 12 maja 2019 roku w PlayStation Theater na nowojorskim Times Square podczas specjalnej jednodniowej imprezy Japan 2019 presents Japan Night. Podczas tego święta współczesnej japońskiej muzyki popularnej w dwóch oddzielnych nowojorskich salach zagrała czwórka odnoszących sukcesy artystów – HYDE, WagakkiBand, MISIA i Puffy AmiYumi.

WagakkiBand wystąpiło jako pierwsze tego wieczoru, a publiczność wiedziała, że ma się przygotować na intensywną muzyczną podróż, gdy tylko zobaczyła scenę. Oprócz szerokiej gamy nowoczesnych i tradycyjnych instrumentów należących do zespołu, w pośrodku znajdowało się ogromne białe płótno. Prowadzący formalnie rozpoczął Japan Night, witając tłum i przedstawiając uznanego japońskiego artystę kaligrafii Sisyu, jak również dwóch członków WagakkiBand – Kuronę z tradycyjnym bębnem wadaiko i Daisuke Kaminagę z shakuhachi, czyli bambusowym fletem. Razem rozpoczęli wieczór misternym artystycznym występem, prezentującym ich twórcze talenty.

Płótno zostało ożywione przez Sisyu przy ciężkich uderzeniach w bęben, rezonujących w całej sali, i dramatycznej grze na flecie Kaminagi. Publiczność była zafascynowana pokazem, chętnie obserwując, jak Sisyu przesuwa się na tył płótna, by dokończyć swojego dzieła. Kiedy żywy obraz ptaka został ukończony, trójka artystów zebrała się razem na ukłon.

Po krótkiej przerwie, niebieskie i purpurowe światła stworzyły spokojną atmosferę, gdy WagakkiBand cicho wyszło na scenę, ubrane w charakterystyczną mieszankę tradycyjnych, lecz ekscentrycznych styli. Daisuke Kaminaga (shakuchachi), Kiyoshi Ibukuro (koto), Beni Ninagawa (tsugaru-jamisen), Machiya (gitara i chórki), Asa (bas), Wasabi (perkusja), Kurona (wadaiko) i na koniec Yuko Suzuhana (wokal) zajęli swoje miejsca. Światła sceniczne zmieniły barwę na jasnoczerwoną, gdy wokalistka uniosła swój wachlarz, przygotowując się do pierwszej piosenki, Akatsukino Ito.

Członkowie zespołu wskoczyli na różne platformy ustawione na całej scenie, podczas gdy Suzuhana, wykorzystując potężną i elegancką technikę shigin, śpiewała i tańczyła pomiędzy nimi ze swoim wachlarzem podczas części instrumentalnych. Reflektory zamigotały gwałtownie od czerwieni do bieli, Kaminaga zagrał krótkie solo na flecie, stojąc na jednej nodze, po czym Machiya i Asa zebrali się razem podczas przejścia, żarliwie szarpiąc struny gitary i basu.

“To dopiero drugi raz, jak gramy w Nowym Jorku”, przywitała wszystkich wokalistka, “jesteśmy więc bardzo podekscytowani!”. Tłum wiwatował, gdy mu dziękowała. “Dzisiejszy wieczór jest dla nas bardzo specjalny. Czy jesteście gotowi, by usłyszeć trochę japońskiej muzyki?... Mam nadzieję, że spodoba się wam nasze tradycyjne brzmienie!”

Setlista kontynuowała oprowadzanie fanów poprzez wiele popularnych utworów, w tym Ikusa, piosenkkę do "Sengoku Musou 4-II” i opening do “Sengoku Musou”, oraz Strong Fate, temat do japońskiego horror “Zang-e -Sunde wa ikenai heya-”.

Wchodząc bezpośrednio w instrumentalną bitwę, tajemnicza historia zaczęła się rozwijać dzięki użyciu agresywnych bębnów, surowych gitar i głośnej elektronicznej muzyki. Zalewając salę intensywnym muzycznym dźwiękowym krajobrazem, publiczność była całkowicie zachwycona otaczającymi ją dźwiękami i widokami. Suzuhana pojawiła się na scenie ubrana w tradycyjną lisią maskę, odgrywając instrumentalną opowieść psotnym krótkim tańcem. W jego trakcie zdjęła maskę i kontynuowała figlarny występ przy pomocy miecza i wachlarza. Sala wybuchnęła na koniec aplauzem, kompletnie zachwycona tą ekscytującą sceną.

Emocjonalne i pełne wdzięku intro do Sasame Yuki, uzupełnione wirującymi promieniami światła i przejmujące tony, pomogły publiczności delikatnie przejść przez ten melodyjny utwór. W trakcie występu coraz więcej rąk i świecących pałeczek uniosło się w górę, kołysząc się w rytm piosenki.

“Dobrze się bawicie? Macie tyle energii!” zaśmiała się Suzuhana, “Uwielbiam Nowy Jork! Wczoraj ja i zespół poszliśmy na obiad. Nie mogłam uwierzyć, jak duże są tutaj steki! Są trzy razy większe niż w Japonii. Nie mogłam ich zjeść, ale chcę spróbować jeszcze raz!” tłum śmiał się z jej wyznania. “Daisuke-san, gdzie w Nowym Jorku…?”

“Ach, tak!” odpowiedział. “Przedwczoraj pojechałem do Hamptons. Jest tam wiele ogromnych domów. Chciałbym mieszkać w Hamptons”, stwierdził, a publiczność mruczała aprobująco. Suzuhana kontynuowała, “Przy okazji, nosiliście kiedykolwiek kimono? Są takie piękne… te długie rękawy nazywają się furisode. Są noszone wyłącznie przez niezamężne kobiety, wiecie?” zachichotała. “Kiedy wychodzisz za mąż, skracają się. Jeśli więc zobaczycie kobietę z takimi rękawami, wiecie, że macie szansę”, dokuczała. “Nie jest za późno!” powiedziała, gdy fani śmiali się z jej komentarzy.

“Następna piosenka nazywa się Okino Tayu. Zawiera japońską melodię. Prosimy, cieszcie się nią!” Żywym i hipnotyzującym głosem Suzuhana śpiewała melodyjną opowieść, ilustrując utwór wdzięcznymi gestami dłoni. W kilku ostatnich nutach wyciągnęła ręce jak fruwający ptak, gdy muzyka i światła zgasły.

“Jesteście gotowi? Klaszczcie, dalej!” było jedynym ostrzeżeniem, jakie fani otrzymali, przed rozpoczęciem bitwy na wiele bębnów. W połowie gromkiej krucjaty Kurona zapytał “Dobrze się bawicie? Ok, powtarzajcie za mną.”. Potem rozpoczął zabawę w zawołania i odpowiedzi z tłumem. “WagakkiBand! USA!” skandował, a fani odkrzykiwali w rytm szybkich uderzeń bębnów.

“Dziękuję! Dobra, Nowy Jork!” radośnie wykrzyknęła Suzuhana. “Czy znacie japońską muzykę?” zapytała, po czym zaczęła wyklaskiwać ippon-jime, czyli zestaw trzech klaśnięć z ostatnim finałowym klaśnięciem. Publiczność natychmiast powtórzyła to, ku jej wielkiemu zadowoleniu. Klaszcząc i krzycząc do żywego rytmu, fani podążali za jej przykładem, kiedy Kishikaisei, temat TV Tokyo Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro, rozbrzmiał z głośników. Tłum śpiewał i wiwatował, przed wejściem w energiczny refren, gdy członkowie zespołu skakali po scenie.

“Dzięki, jesteście wspaniali! Następna piosenka będzie ostatnia. Ostatnią piosenką jest… Senbonzakura!” Na ogłoszenie popularnego utworu fani krzyknęli z podniecenia i natychmiast unieśli ręce, wiwatując od samego początku numeru.

Pod koniec utworu Suzuhana przedstawiła poszczególnych członków zespołu, a oni grali małą część piosenki, będąc w centrum uwagi. Podniosła na powrót mikrofon i grzecznie krzyknęła “Dziękujmy! Dziękujemy (po japońsku)!”, a publiczność wiwatowała głośniej. Członkowie zespołu wywołali jeszcze większe poruszenie swoimi instrumentami, a ona zakończyła występ kilkoma słowami “Dziękujemy (po japońsko), kochamy was!”.

Podczas ostatnich nut wszyscy skakali i kręcili się w kółko, a tłum skandował “WA-GA-KKI!”. Zbierając się razem na ostatni ukłon, Suzuhana powiedziała kolejne serdeczne “Dziękuję bardzo!”. Każdy członek grupy pomachał ręką i powoli zszedł ze sceny. Wasabi zdecydował się odwrócić i wyrzucić perkusyjną pałeczkę, ku zaskoczeniu i radości wiwatujących fanów.


Setlista:

-SE-
01. Akatsukino Ito
02. Ikusa
03. Yoshiwara Lament
04. Strong Fate
05. Tohno Monogatari Kyuuyon
06. En + Shamisen
07. Sasame Yuki
08. Okino Tayu
09. Wadaiko Drum Battle
10. Kishikaisei
11. Senbonzakura