SUGIZO i INORAN zmierzyli się podczas transmisji na żywo, po raz pierwszy w “Dniu Rocka”, a towarzyszył im malarz Tsunahisa Ogino.
Dziewiątego czerwca, zwanego nieoficjalnie "Dniem Rocka" w Japonii, gitarzyści LUNA SEA, SUGIZO i INORAN, zagrali występ nazwany SUGIZO vs INORAN PRESENTS BEST BOUT 2021～L2/5～, w ramach którego zmierzyły się ze sobą solowe projekty obu artystów. Była to trzecia odsłona popularnej serii koncertów, która rozpoczęła się 9 czerwca 2016 roku. Poprzednie dwa przyniosły wir ekscytacji w salach koncertowych, ale z powodu pandemii koronawirusa tegoroczny odbył się w formie transmisji na żywo, bez publiczności. Utalentowany artysta Tsunahisa Ogino został zaproszony jako gość i podjął wyzwanie eksperymentowania z malowaniem na żywo podczas występów SUGIZO i INORANa. Trójka artystów dzieliła całą scenę, a energetyczna muzyka i malarstwo połączyły się tworząc jedną przestrzeń artystyczną i ewolucję serii "Best Bout”.
Muzycy stali naprzeciw siebie po obu stronach sceny, z ogromnym płótnem Ogino pośrodku. Występ otworzył pierwszy “atak” SUGIZO, wersja COSMIC DANCE QUARTET Nova Terra z jego najnowszego albumu LOVE & TRANQUILITY. Na tle mistycznych obrazów wyspy Yakushima gitarzysta grał na swoim instrumencie ambientowe tony, nakładające się na odgłosy wody. Ogino, który stał nieruchomo jakby medytując, poddał się na chwilę światu tworzonemu przez dźwięki, po czym chwycił pędzel i zaczął malować.
Począwszy od drugiej piosenki IRA wewnętrzna wściekłość SUGIZO została wyzwolona w ostrzejszym stylu. Jego zespół grał bez przerwy aż do NO MORE NUKES PLAY THE GUITAR, któremu towarzyszył obraz wideo, oświetlenie i laserowe promienie. Wykorzystanie przez perkusistę Kenjiego Yoshiurę wszystkiego, od dzwonków kagura do djembe, było świadectwem wielonarodowości muzyki SUGIZO. Wraz z pięknymi i pełnymi znaczeń obrazami VJ-a ZAKROCKa, wyrażane było antynuklearny, antywojenny i dotykające innych kwestii społecznych przesłanie SUGIZO. Ruchy Ogino stały się bardziej dynamiczne, wraz z muzyką, a artysta malował nawet bezpośrednio rekami zamiast pędzlem. Podczas transmisji obrazy SUGIZO i Ogino nakładały się na siebie na ekranie, pomagając publiczności w wizualizacji tego starcia dusz i rosnącej ilości ciepła generowanego w obiekcie.
Bez żadnych przerw na zmianę konfiguracji kamera przesunęła się po scenie, aby rozpocząć pierwszą część setu INORANa. Ta metoda płynnego przechodzenia między częściami koncertu nie byłaby możliwa w klubie z publicznością i podkreśliła jeden ze sposobów, w jaki dwójka muzyków korzystała z możliwości transmisji. W wyraźnym kontraście do występu SUGIZO, INORAN zaśpiewał swoją pierwszą piosenkę Hard Right w słuchawkach, w ciemnej przestrzeni, bez żadnych wizualizacji i z jednym prostym reflektorem.
Tego dnia na gitarze oraz wszystkie inne dźwięki, poza głosem INORANa, grał Yukio Murata z MY WAY MY LOVE, bliski przyjaciel muzyka. Obaj stali twarzami do siebie, czasem krzycząc, czasem tańcząc, a występ rozwijał się żywo i swobodnie. Cała setlista pochodziła z najnowszego albumu INORANa Between The World And Me i jego poprzedniego wydawnictwa Libertine Dreams z 2020 roku. Podczas Don't Bring Me Down Ogino, podążając za agresywnym beatem, potrząsał całym ciałem malując i energicznie narzucając farbę rękami. Muzyka i malarstwo mogą wykorzystywać różne techniki, ale wibracje tworzone przez artystów były mocno ze sobą powiązane. Feniks i smok, motywy serii koncertów “Best Bout", były stopniowo ujawniane w czasie rzeczywistym rękami artysty. W chwili, w której oko smoka zostało w końcu namalowane, atmosfera nagle się zmieniła.
Gdy INORAN zakończył pierwszą część swojego występu Shaking Trees, kamera przesunęła się na stronę SUGIZO. Pierwszą piosenką drugiej części występu muzyka była Zessai, numer dub pierwotnie zawierający wokal Kyo z DIR EN GREYa. Jednak tym razem SUGIZO wykonał główną melodię na skrzypcach, podczas gdy manipulator MaZDA dziko grał na gitarze. Scena wypełniła się różnorodnymi światłami laserowymi, tworzącymi wrażenie magicznego piękna. Kolorowy obraz Ogino na czarnym jak smoła płótnie wydawał się być wizualizacją ducha piosenki. ENOLA GAY RELOADED rozpoczęła się nagraniem modlącej się kobiety w hidżabie, a SUGIZO machał flagą. Chociaż wszystkie utwory były instrumentalne i nie było tekstu, który by je wyjaśniał, na ekranie zostały wyświetlone słowa “SAVE SYRIA”, “SAVE MYANMAR” i “SAVE PALESTINE”, aby wyraźnie pokazać zaangażowanie SUGIZO na rzecz sytuacji ludzi na całym świecie cierpiących z powodu ucisku.
INORAN rozpoczął drugą część swojego występu od Purpose. Jest to ballada z albumu Libertine Dreams, który muzyk napisał w całości sam podczas okresu lockdownu w trakcie pandemii COVID-19. Jest to piosenka o fundamentalnej głębi, po cichu kwestionująca sens życia. Artysta śpiewał ekspresyjnie, jego dłonie wydawały się wędrować w powietrzu, a bluesowe gitarowe solo Muraty było melancholijne i poruszające. Po Soul Aint For Sale INORAN przerzucił się na ręczny mikrofon. Obraz feniksa i smoka był prawie skończony, a Ogino wyglądał na zrelaksowanego, malując do rytmu. Czasami nawiązywał kontakt wzrokowy z muzykiem i uśmiechał się. Ostatnia piosenka, Leap of Faith, była duetem z wokalistką, która nie pojawiła się na scenie. Zakończenie pozostawiło trwałe wrażenie melancholijnego tonu utworu, ale także determinacji INORANa, by kontynuować to dążenie ku przyszłości.
Ostatni utwór występu nosił tytuł 2050 i został napisany przez INORANa, a zaaranżowany przez SUGIZO. Piosenka ta powstała jako temat kończący koncert i obaj artyści wykonali ją wspólnie. SUGIZO powiedział "Czy podobała wam się bitwa miłości między INORANem, SUGIZO i Ogino? Ta piosenka została skomponowana z naszymi nadziejami i modlitwami na przyszłość po pandemii.” Po słowach "Niech planeta odnajdzie prawdziwy spokój i ulgę...", muzycy zagrali stojąc naprzeciw siebie - SUGIZO na skrzypcach, a INORAN na gitarze po raz pierwszy tego dnia. Ogino przesunął rekami po płótnie, podążając za nastrojem kreowanym prze dwójkę wykonawców. Pod koniec występu obaj muzycy, którzy w rzeczywistości zajmowali miejsca w pewnej odległości od siebie na scenie, wyglądali, jakby znajdowali się tuż obok siebie, a Ogino stanął za nimi i ostatecznie trójka mężczyzn znalazła się jednocześnie na tym samym ekranie. Wydawało się, jakby symbolizowało to fakt, że nawet jeśli są faktycznie daleko od siebie, sztuka, taka jak muzyka i malarstwo, ma moc łączenia z sobą ludzi. Best Bout 2021 to występ, który służył jako przypomnienie tego i był próbą przesunięcia granic muzyki na żywo oraz stworzenia nowej hybrydowej formy sztuki.
