SUGIZO LIVE STREAMING FROM TOKYO EPISODE I ~RE-ECHO TO COSMIC DANCE~

W ciągu kilku miesięcy od chwili, kiedy pandemia COVID-19 uniemożliwiła koncerty żywo, artyści z całego świata podjęli różnego rodzaju kroki, aby wypełnić te pustkę. W Japonii, podobnie jak w innych krajach, były to zarówno darmowe nieformalne jam sessions na YouTube, jak i pełnoprawne, płatne koncerty w pustych klubach.

Kiedy SUGIZO 14 października 2020 roku po raz pierwszy zapuścił się w to nowe “występów bez publiczności”, zrezygnował z konwencjonalnego klubu koncertowego. Zamiast tego on i okrojona ekipa współpracowników, których ochrzcił COSMIC DANCE QUARTET, transmitowała show z mrocznych zakamarków nocnego klubu Shibuya WOMB.

Występ rozpoczął się bez większych ceremonii. Na początku przekazu wideo można było zobaczyć stojącego jak posąg SUGIZO skąpanego w niebieskim i fioletowym świetle laserów. Poruszał bezgłośnie ustami do wokalu zmarłej Origi, dominującego w intro do DO-FUNK DANCE. Jednocześnie perkusista Kenji Yoshiura walił w bęben z leżącym na nim zwiniętym stalowym łańcuchem.

Kiedy rozbrzmiewał ten elektroniczny numer z partiami dętych, SUGIZO zaczął przechadzać się po zmienionym w scenę parkiecie, grając gitarowe riffy. Wystawiał język do kamery, a jego płaszcz wydymał się za nim, gdy obrócił się na pięcie i wrócił na swoje miejsce pod dużym kwadratowym tłem. Tam, uniósł w górę prawą rękę, ułożył palcem w wolkańskim salucie, gdy ucichły elektroniczne rytmy.

Światła i lasery zmieniły kolor na fioletowy przy TELL ME WHY NOT PSYCHEDELIA?. SUGIZO zastosował wibrato, podczas gdy w tle przesuwały się geometryczne, wirujące wzory. Po drugim spacerze, zakończonym kolejnym eleganckim obrotem, przyjął tę samą pozę, co poprzednio, tym razem na tle szeregu białych świateł.

Podczas NEO COSMOSCAPE artysta oddał miejsce w centrum Kenjiemu Yoshiurze, który wszedł na środek sceny z djembe przywiązanym do pasa. W międzyczasie, SUGIZO zajął miejsce za bębnami, zalewając je pierwotnym szaleństwem. Potem, gitarzysta wrócił na swoje stanowisko i podniósł dziwny przedmiot przypominający patyk.

Wszelkie nadzieje na to, że jest to smyczek, rozwiały się wkrótce, gdy muzyk przeciągnął palcem po wstęgowym kontrolerze syntezatora, wywołując dźwięk podobny do zakłóceń. Wydawał się traktować go jak gadżet, na który natknął się przypadkiem, nieregularnie przesuwając dłoń w górę i w dół, gdy Yoshiura bębnił z całych sił.

Leniwe brzdąkania Raummusik zwiastowały poważną zmianę tempa. Wśród chlupoczących elektronicznych beatów, powoli oscylujących turkusowych laserów i obrazów meduz w tle, SUGIZO pozostał w miejscu, wykorzystując mnóstwo efektów znajdujących się u jego stóp.

Ta spokojna atmosfera przeniosła się do ARC MOON. To znaczy aż do klimatycznego solo, podczas którego twarz muzyka wykrzywiał się, jakby starając przekazywać energię zawodzącej gitary. Po tym sprawnym pokazie, zmieniła instrument, chwytając swoje skrzypce do FATIMA.

Na początku Lux Aeterna trupa upiornych, błękitnych tancerek brzucha zniknęła z tła, a cała przestrzeń pogrążyła się w mroku. Przez kilka minut, pomiędzy rozbłyskami białego stroboskopu, najbardziej widocznym źródłem światła był ekran laptopu MaZDY, na którym w zbliżeniach widać było, jak artysta operował pokaźnym zestawem pokręteł, przycisków i suwaków.

Kiedy reflektor w końcu oświetlił SUGIZO pokazując, że trzyma on czarną gitarę ze słowami “SAVE SYRIA” wyrytymi białymi literami na jej korpusie. Gdy grał, tło wypełniło się portretami syryjskich dziecięcych uchodźców, prawdopodobnie sfotografowanych, kiedy gitarzysta odwiedzał obozy w Jordanii.

Ponury nastrój zmienił się nagle w gwałtowny, kiedy FOLLY pokazało w tle archiwalne nagranie z wojskowych parad i testów bombowych z czasów II Wojny Światowej. Czerwone światła stworzyły klimat odpowiedni do rozpalającej gitarowej gry, podczas gdy MaZDA wymachiwał ręką do pulsującego beatu.

Potem nastąpiła fala smyczków i ostre światło reflektorów ponownie padło na SUGIZO. Gitarzysta stał nieruchomo, trzymając ręce złożone jak do modlitwy, a ikoniczne portrety Che Guevary, Martina Luthera Kinga, Mahatmy Gandhiego i Matki Teresy przewijały się za jego plecami.

Przestrzeń koncertowa została nagle zalana czerwonym i niebieskim światłem wraz z rozpoczęciem się Misogi. Kenji Yoshiura ponownie wyszedł zza perkusji, ciągnąć za sobą djembe. SUGIZO dołączył do niego na środku sceny i duet zmierzył się ze sobą w nieprawdopodobnym pojedynku. Yoshiura uderzał się pięścią w pierś podczas gitarowych zagrywek, a starcie zakończyło się kilkoma maniakalnymi momentami wspólnego grania.

Warcząc do kamery, gitarzysta krótko uderzał ręką w djembe, po czym wrócił na swoje miejsce. Tam ponownie wziął kontroler wstęgowy i uniósł go wysoko, jak He-Man przywołujący moc Posępnego Czerepu. Szponiastymi palcami przesunął po całej długości tego ciekawego instrumentu, odkładając go, by po raz trzeci i ostatni przybrać pozę Wolkana, gdy muzyka cichła.

Pozostający w gotowości roadie usłużnie zamienił gitarę SUGIZO na mikrofon, którego ten użył do oficjalnego przedstawienia swoich kolegów z zespołu - manipulator MaZDA, perkusista Kenji Yoshiura i “specjalny gość”, zajmujący się syntezatorami HATAKEN. Powtarzając dwa razy imię każdego muzyka, artysta posłał całus do kamery i wyszedł.

Wróciwszy z iPodem w ręku, gitarzysta rozpoczął długie MC, które zakończył ogłoszeniem ostatniej piosenki: “The Voyage Home.”

Skąpany w pomarańczowym świetle, przy dźwiękach brzęczącej gitary akustyczny SUGIZO wziął skrzypce, by zagrać instrumentalny utwór, równie kojący, co melancholijny. Ten mieszany nastrój odbijał się echem w tle, gdzie pokazano muśnięte słońcem fale oceanu przeplatające się z twarzami wysiedlonych syryjskich dzieci.

Podnosząc po raz ostatni mikrofon muzyk ponownie zwrócił się do kolegów z zespołu, wspominając VJ-a ZAKROCKa i inżyniera dźwięku Dub Master X. Na koniec, gitarzysta dołączył do MaZDY, Kenjiego Yoshiury i HATAKENa na środku parkietu, gdzie, ramię w ramię, skłonili się jednocześnie.

Następnie, jakby dla wzmocnienia wrażenia, że właśnie obejrzeliśmy tworzone w czasie rzeczywistym DVD, przez ekran przewinęły się napisy końcowe.


Setlista:

01. DO-FUNK DANCE
02. TELL ME WHY NOT PSYCHEDELIA?
03. NEO COSMOSCAPE
04. Raummusik
05. ARC MOON
06. FATIMA
07. Lux Aeterna
08. FOLLY
09. Misogi

Encore
10. The Voyage Home