Wywiad z Melt Banana

Kiedy dojechałam do Highbury Garage 9, zauważyłam, że przyjechałam pół godziny za wcześnie. Główne wejście było jeszcze zamknięte, poszłam więc w stronę tylnego wejścia. Ze środka dochodziły mnie ostatnie dźwięki próby Melt Banana.

Po wyjaśnieniu ochroniarzowi, dlaczego się tam znalazłam, bez problemu wpuścił mnie do środka. W środku panował wzmożony ruch - członkowie zespołów i obsługi biegali dookoła zajęci przygotowaniami do nadchodzącego koncertu, więc, żeby im nie przeszkadzać, usiadłam sobie i obserwowałam próbę. Czekając miałam jeszcze okazję porozmawiać z niektórymi członkami obsługi i zespołów supportujących.


Po mniej więcej 10 minutach zjawili się Yako, Agata i Manuel, manager trasy koncertowej. Zdawali się być w dobrych humorach, Yako nawet pomachała do mnie po przyjacielsku. Nadal trwały próby innych zespołów, więc najpierw trzeba było poszukać miejsca, w którym moglibyśmy spokojnie przeprowadzić wywiad. Agata usiadł koło mnie ze swoją gitarą i zaczął grać, co rozluźniło nieco panującą wokół atmosferę. Przedstawiłam siebie i JaME, ale zanim miałam okazję zadać pierwsze pytanie, Yako mnie ubiegła.

Yako: O jakich zespołach piszecie?

Staramy się uwzględnić wszystkie style japońskiej muzyki.

Yako zainteresowała się i dała znać, że oczekuje dalszych wyjaśnień.

Piszemy o muzyce popularnej, jaką uwzględniają listy Oriconu, o scenie alternatywnej/indies, zespołach punk-rockowych, rockowych, visualowych, o scenie niezależnej... Obecnie nasza baza danych mieści pliki 400 zespołów.

Yako: Aaa! A czy z wszystkimi 400 zespołami przeprowadzaliście wywiady?

Nie. Przeprowadziliśmy wywiady z paroma zespołami, ale liczba 400 plików odnosi się do informacji o zespołach, takich jak dyskografia, biografia oraz profil.
(Wszyscy się roześmiali, ponieważ niechcący dałam do zrozumienia, że robiłam wywiady z 400 zespołami.)

Czy moglibyście się przedstawić wszystkim czytelnikom JaME, którzy was jeszcze nie znają?

Yako: Jesteśmy Melt Banana, zespół z Tokio, gramy coś w rodzaju punk-rocka. Jestem Yako, wokalistka.
Agata: Agata! Gitarzysta!

Jak dotychczas przebiegała wasza trasa koncertowa?

Yako: Jak dotąd bardzo dobrze!

Czy graliście wcześniej w Niemczech?

Yako: Zaczęliśmy naszą trasę w Niemczech, ale graliśmy też w Szwecji, Danii, Austrii, Holandii i Belgii.

Jeśli zapytasz 100 ludzi o ich opinię na temat muzyki Melt Banana, dostaniesz 1000 różnych odpowiedzi. Jak wy opisalibyście waszą muzykę?

Yako i Agata spojrzeli na siebie i zachichotali. Przeprowadzili między sobą krótką dyskusję po japońsku zanim odpowiedzieli:
Yako: Bardzo trudno ją opisać.

Z powodu waszego wyjątkowego stylu nie można właściwie sklasyfikować muzyki Melt Banana. Powiedzcie zatem, co was inspiruje i kto ma na was wpływ?

Yako: Japońskie zespoły pop z lat 80. i punk-rock.

Zespoły pop?

Yako: Taa. Takie jak RC Succession.

Powiedzcie mi coś o tym, jak tworzycie piosenki. Kto pisze muzykę, a kto teksty?

Yako: Agata pisze muzykę, a ja piszę teksty.

Ilość waszych fanów w Europie jest obecnie duża, a jak wygląda to w Japonii?

Yako: Nie ma ich aż tyle, to całkiem nieliczna grupa.

Więc tu jest większa?

Yako: Tak!

Czy jest różnica między europejskimi/amerykańskimi a japońskimi fanami?

Yako: Nie, nie różnią się. Różnica tkwi jedynie w tym, że tych pierwszych jest więcej.

Wygląda na to, że japońska muzyka staje się coraz bardziej popularna w Europie. Coraz więcej punk-rockowych i rockowych czy też visualowych zespołów odbywa trasy koncertowe po Europie, także w tym roku udawało im się to z ogromnym sukcesem - czy słyszeliście o tym?

Yako: Hmmm... nie tak dużo, nie wiem też zbyt wiele o zespołach visual.

The Mad Capsule Markets zagrało na Ozzfeście w Donnington.

Yako i Agata: Aaaaaaaa.
Yako i Agata rozmawiają ze sobą po japońsku o Mad Capsule Markets, Agata wygląda na zadowolonego.

Co o tym myślicie?

Yako: To dobrze!

W 1995 odbyliście trasę z Ufo Or Die, które było osobnym projektem the Boredoms. Z jakimi innymi japońskimi zespołami jesteście związani lub też robiliście razem projekty?

Yako: Pracowaliśmy z Merzbow jako Merz Banana, pracowaliśmy również z Violent Onsen Geisha.
Agata: Yoshihide Otomo!
Yako: Tak, jeszcze z Yoshihide Otomo!

Przepraszam, nie znam go.

Yako: Jest awangardowym muzykiem.

Jakich japońskich zespołów słuchacie?

Yako: Emiculania!
Agata: Bardzo dobry zespół!
Yako: Lubimy jeszcze Nice View i Corrupted.
Agata się zgadza.

Pracowaliście już z całkiem sporą grupą znanych ludzi, jak na przykład z Mike’m Pattonem (Faith no More, Fantomas, Mr. Bungle), Johnem Zornem (Painkiller) i nawet z awangardowym muzykiem, Steve’m Albinim. Kto wywarł na was największe wrażenie i przy którym się wam najlepiej pracowało?

Znów następuje krótka rozmowa po japońsku między Yako a Agatą. Agata wspomniał o Mike'u Pattonie, ale odpowiedź była następująca:
Yako: Najbardziej zabawna była współpraca ze Steve’m Albinim. Może to dlatego, że to był nasz pierwszy album. Wcześniej wynajmowaliśmy do nagrań studia w Japonii, ale inżynierowie dźwięku nie byli tam zbyt dobrzy. Praca ze Steve’m była bardzo wzbogacającym przeżyciem, bo jest on profesjonalistą.

Yoshihide Otomo był wcześniej wymieniony, prawda? Czy możesz go pod względem awangardowej muzyki porównać z Steve’m Albinim?

Agata: Yoshihide Otomo i Steve? Oni się bardzo różnią.
Yako: Steve jest bardziej gitarzystą rockowym.
Teraz Yako zdecydowała się powiedzieć mi więcej o współpracy z Mike’m Pattonem.
Yako: Pracowaliśmy z Mike’m dużo, odbyliśmy też trasę z Mr. Bungle. Z Fantomasem zresztą też koncertowaliśmy, obie trasy były bardzo dobre, chociaż są to skrajnie różne zespoły.

W tym roku wydaliście płytę wspólnie z Fantomasem, prawda?

Yako: Taak. (uśmiecha się)

Wasza trasa promuje kompilację singli The 13 Hedgehogs, która zawiera wszystkie single i wspólne wydawnictwa z lat 1994-1999. Jak czujecie się teraz, spoglądając wstecz na 5 albumów, 23 singli i innych płyt, oraz ogromną ilość kompilacji, jakie zrobiliście w ciągu 12 lat istnienia zespołu?

Yako: Powinniśmy byli nagrać więcej albumów. Właściwie to 5 albumów na 12 lat nie brzmi zbyt imponująco, zwłaszcza, że inne zespoły zazwyczaj wypuszczają jeden album na rok.

No tak, to faktycznie nie wygląda na dużo pracy, jednak porównując was do innych zespołów, nagraliście dużo więcej płyt z innymi zespołami. To już coś wyjątkowego, czy nie?

Yako: No tak, ale i tak mamy tylko 5 albumów. Może to dlatego, że lubimy wypuszczać dużo singli w różnych krajach. Jeśli dostajemy oferty współpracy od ludzi z różnych krajów i jesteśmy też zainteresowani ich muzyką, jesteśmy jakby....
Yako podniosła swoją pięść i gestykulując żwawo "Yeah! Yeah! Yeah!" pokazała jak bardzo Melt Banana jest zmotywowana do współpracy z innymi.
Yako: Pracowaliśmy z wieloma ludźmi i wydalismy wiele singli, ale to świetna zabawa!

A jak się grało w John Peel Session? (przyp. tłum.: to bardzo popularny show w radio, do którego zaszczyt być zaproszonym)

Yako: Bardzo się denerwowaliśmy. Powiedział, że da nam 30 minut, podczas których możemy zrobić cokolwiek chcemy. No i tak się stało... Po prostu zagraliśmy. To było bardzo specyficzne doświadczenie.
Yako do Agaty: To chyba był nasz pierwszy występ na żywo w radiu, nie?
Agata: Tak! To było jakby.... jakbyśmy zrobili tak... (zademonstrował o co mu chodzi i zagrał dwa akordy na gitarze) ... wtedy poszłoby to wszędzie w całej Anglii w danym momencie.

Okej, to chyba jest całkiem dobry powód, żeby się denerwować! (śmiech) Na rozdaniu nagród UK MTV Awards na sezon 95/96 byliście jednymi z nominowanych za najlepsze wideo do sick Zip Everywhere, podczas gdy amerykańskie MTV w ogóle odmówiło wyświetlania tego klipu. Jak odebraliście to doświadczenie?

Yako: Tak, naprawdę??? Nawet się nie zorientowałam, że go nie zagrali. To ten z hamburgerem, tak? Był bardzo brzydki... (śmiech). Właściwie, to nawet my sami nie za bardzo go lubiliśmy. Kiedy klip był kręcony, to wytwórnia o wszystkim zadecydowała, a my musieliśmy robić tak, jak nam powiedzieli. Kiedy pierwszego dnia przyjechaliśmy na plan zdjęciowy klipu i zorientowaliśmy się, że będzie on o hamburgerze, to było jak... (przewraca oczami) Oooo nieeee… ale studio było już zarezerwowane i.... no cóż... (wszyscy się śmieją)

Więc nie mieliście wyboru!!

Yako: Dokładnie!
Teraz musieliśmy się uspokoić, bo przez ostatnie pięć minut się śmialiśmy. Wszyscy, którzy widzieli klip do sick Zip Everywhere, zrozumieją dlaczego.
Yako: Taak, to był śmieszny klip.
(wszyscy się zgodzili)

Okej, nasz czas już prawie się skończył, a ja zadałam wam już wszystkie moje pytania. Co byście powiedzieli teraz europejskim fanom?

Yako: Po tej trasie koncertowej wracamy do Japonii i zaczniemy pracować nad następnym albumem, który będzie wypuszczony w przyszłym roku.

To bardzo dobre wiadomości. Mam nadzieję, że potem wrócicie do Europy promować swój nowy album.

Agata i Yako: No pewnie!

Bardzo dziękuję wam za ten wywiad.

Agata i Yako: Nie ma za co!