Wywiad z OLIVIĄ

6 lipca OLIVIA zagrała swój pierwszy koncert w Europie. Dzień po występie w stolicy Francji mieliśmy okazję zadać wokalistce kilka pytań. Ubrana w niebieskie kimono OLIVIA od początku wywiadu była w bardzo dobrym humorze.


Twój wczorajszy koncert był naprawdę niezły. Co sama sądzisz na jego temat?

OLIVIA: Było bardzo fajnie. La Loco, dźwięk, wszystko było bardzo bardzo miłe i czyste. Zespół grał świetnie, a publiczność była totalnie ciepła i przemiła, czułam jak trzęsą całym klubem, skacząc po podłodze, a za każdym razem, gdy coś powiedziałam, reagowali głośnym krzykiem. Podczas ballad wszyscy wyciągali zapalniczki i telefony, było naprawdę cudownie, czułam ich miłość. (śmieje się)

Czy przed koncertem byłaś zdenerwowana?

OLIVIA:Tak, nie sądziłam, że przyjdzie aż tyle ludzi, dlatego musieliśmy zacząć koncert 15 minut po czasie, aby wszyscy zdążyli wejść do klubu. Kiedy się o tym dowiedziałam, zaczęłam się bardzo, bardzo denerwować. Tego dnia zamierzałam założyć wysokie obcasy, ale nogi trzęsły mi się tak bardzo, że stwierdziłam w końcu, o mój boże, nie będę w stanie występować w tych butach. Musiałam je zdjąć.

Po raz pierwszy występowałaś w Europie, czy wobec tego ten występ ma dla ciebie szczególne znaczenie?

OLIVIA: O tak, oczywiście. Uwielbiam tutejszych ludzi. Wszyscy byli tacy przemili, wszyscy tak bardzo się starają. Ludzie tutaj są przesłodcy. Wcześniej wydawało mi się, że ludzie będą tutaj raczej obojętni, ale prawda okazała się zupełnie inna, wszyscy byli bardzo pomocni, zabawni, pełni pasji. Uwielbiam to, chciałabym się tu przeprowadzić na jakieś 2 lata. (śmiech) Tak naprawdę od dawna marzyłam o tym, żeby trochę tutaj pomieszkać. Może kiedyś to zrobię. (śmieje się)

Masz w repertuarze przeróżne piosenki. Jak decydujesz się na to jaki "nastrój" będzie miał konkretny utwór? Czy podejmujesz decyzję zanim zaczniesz pisać, czy może zaczynasz pisać, a reszta przychodzi sama?

OLIVIA: Na początku zawsze obieram jakiś temat, coś, o czym dużo myślę, czy coś, co w danej chwili odczuwam, i to właśnie stanowi jakby "korzeń" danej piosenki. Jeśli czuję się np. sfrustrowana, wtedy piosenka wychodzi mroczna. Jeśli czuję się bardziej wesoła i zrelaksowana, wtedy utwór będzie lżejszy.

A więc nie masz tak, że siadasz i myślisz sobie "Ok, to dzisiaj napiszę balladę"...

OLIVIA: Cóż, czasami. Zawsze piszę o tym, co dzieje się w danym momencie. Tematami są wyłącznie skrajne uczucia, skrajne depresje i radości.

Wydaje mi się, że ostatnio twoja twórczość uległa pewnej zmianie, twoje piosenki wydają się bardziej dojrzałe. Czy to świadoma decyzja, czy może stało się to stopniowo?

OLIVIA: To się stało stopniowo. Wydaje mi się, że podczas The Lost Lolli czułam się bardzo zmęczona i nieco, hm, chyba zdołowana. W tamtym okresie muzyka, której słuchałam... potrzebowałam czegoś, co podniosłoby mnie na duchu. Nie chciałam się dalej staczać. Znalazłam piosenki, które bardzo mi pomogły, i pomyślałam sobie, że może ja też właśnie mogłabym coś takiego robić, że to jest rodzaj piosenek, które sama chcę pisać. Piosenki, które ktoś by włączał tuż po obudzeniu, przed wyjściem z domu, coś, co nakręcałoby go na cały dzień. Tak więc przejście tego rodzaju depresji sprawiło, że zaczęłam nieco inaczej myśleć.

Nagrałaś wiele piosenek do anime "NANA", czy w jakiś sposób zmieniło to twoje podejście do pisania muzyki?

OLIVIA: Tak, wydaje mi się, że cały ten Trapnest sprawił, że znacznie bardziej polubiłam pop. Uświadomiłam sobie jak bardzo pop dociera do ludzi, jak łatwo. Pisanie muzyki pop uważam za wyzwanie, ponieważ zazwyczaj gdy piszesz coś eksperymentalnego albo bardzo nowego, jest to łatwe. Ale kiedy chcesz napisać piosenkę pop, musisz się wysilić, aby wymyślić coś, co naprawdę dotrze do ludzi. Musi być chwytliwe. To doświadczenie było dobrą zabawą i sprawiło, że chcę, aby w mojej muzyce pojawiło się więcej chwytliwych, popowych refrenów.

Pop można zmieszać z wieloma innymi rzeczami, prawda?

OLIVIA: Tak, na przykład możesz napisać bardziej nowatorską piosenkę, ale z popowym refrenem. Bardzo mnie to pociąga.

Jakiś czas temu wraz z Anną Tsuchiya wystąpiłyście na koncercie NANA premium live. Jak wam się razem występowało i śpiewało wspólnie swoje piosenki?

OLIVIA: Było zabawnie (śmieje się), było przekomicznie. Wiedziałyśmy, że będziemy razem występować, ale decyzja o zaśpiewaniu razem tych ostatnich dwóch piosenek zapadła w ostatniej chwili. Pomyślałyśmy więc sobie, że nie chcemy, aby wyszło to kiczowato, chcemy, aby wyszło fajnie. Wszystko mogło bardzo łatwo pójść nie tak, bardzo się o to martwiłyśmy. Ale wydaje mi się, że wyszło dobrze. Żadna z nas nie znała tekstów tej drugiej, więc było śmiesznie, ale ona wyszła na scenę z tekstem, ja wyszłam na scenę z tekstem i obie śpiewałyśmy z kartki, więc chyba nie było źle. (śmieje się)

Wiele z twoich piosenek ma interesujące tytuły - Color of your Spoon (Kolor twojej łyżki) czy The Return of Chlorophyll Bunny (Powrót chlorofilowego króliczka), itp. Skąd bierzesz pomysły na takie tytuły?

OLIVIA: (śmieje się) Sama nie wiem, mam bardzo plastyczną wyobraźnię. Zazwyczaj kiedy zaczynam pisać, w głowie pojawia mi się obraz związany z tym, o czym właśnie piszę.

Co więc oznacza Kolor twojej łyżki?

OLIVIA: Gdy byłam mała, moi rodzice nie mieli zbyt dużo pieniędzy. Pamiętam, że pewnego dnia wrócili do domu z nowymi łyżkami i widelcami, i włożyli je do szuflady. Kręciłam się wkoło kuchni, aż w końcu zajrzałam tam i stwierdziłam że "uuu, wow, są TAKIE piękne!". Były takie błyszczące! Wzięłam jedną z łyżek i z myślą "o mój boże!" ukradłam ją, schowałam ją pod poduszkę i każdego wieczora po wyjściu mamy, przed zaśnięciem, wyciągałam ją i myślałam sobie "To mój skarb, to moja różdżka". Pamiętam, że bawiłam się tą łyżką i ciągle się na nią patrzyłam, obserwowałam swoje odbicie. Wszystko sprowadza się do tego, że w łyżce odbijała się moja źrenica i jej kolor, kolor twojego oka jest właśnie kolorem twojej łyżki. To pewien rodzaj dziecięcej niewinności, zabranie łyżki i uznanie jej za swój skarb. To takie... takie niewinne. A więc ten tytuł oznacza twoją własną niewinność, coś w tym stylu.

Twoje teksty często opowiadają o twoich własnych uczuciach. Nie jest ci ciężko wydobywać je na światło dzienne i śpiewać o nich światu?

OLIVIA: Nie nie, wcale mi to nie przeszkadza. Wielu ludziom opowiadanie o własnych problemach wydaje się trudne, ale mnie nie. Nie przeszkadza mi to, lubię o tym mówić, każdy my problemy i wydaje mi się, że inni ludzie potrafią identyfikować się z moimi.

W swoich tekstach używasz wielu skomplikowanych sformułowań. Co stanowi dla ciebie inspirację przy pisaniu tekstów?

OLIVIA: Nie wiem, nie radzę sobie zbyt dobrze ze słowami, nie wydaje mi się, żebym potrafiła dobrze ująć w słowa to, co w danej chwili czuję. Staram się nie podążać za schematami, usiłuję wykombinować własną drogę. Piszę je po prostu w swoim własnym stylu.

A więc nie inspiruje cię żaden konkretny pisarz?

OLIVIA: Raczej nie. Lubię czytać, czytam wiele książek, ale nie mam ulubionego poety ani nic w tym rodzaju.

Jakie książki lubisz czytać?

OLIVIA: Moim ulubionym autorem jest Herman Hesse. Lubię różne rodzaje filozofii. Co poza tym... Haruki Murakami...

Klip do piosenki Stars Shining Out różni się znacznie od twoich pozostałych klipów. Skąd wziął się pomysł na niego? Jak poszło kręcenie i czy kostiumy nie były niewygodne?

OLIVIA: Poprosiłam jednego z moich ulubionych projektantów o pomoc w stworzeniu klipu. Opowiedziałam mu o koncepcie albumu, o świecących gwiazdach i o tym, że chcę, aby ten koncept pojawił się w klipie. On wpadł na pomysł, aby w klipie wycięta z papieru dziewczyna była goniona przez potwory. Chciałam zrobić coś nieco odmiennego, ponieważ znudziły mnie już ustalone formy, związane z modą itp. Chciałam, aby ten klip był jakimś wyzwaniem dla mody, wybraliśmy więc odpowiednich stylistów i okazali się świetni. Makijażyści też. Chociaż z tym mieliśmy trochę problemów, Avex nie chciał, abym była zbytnio wymalowana (śmieje się), więc w końcu musieliśmy zmywać większość makijażu.

Czy masz jakieś piosenki, do których bardzo chciałabyś nakręcić klip ale tego nie zrobiłaś?

OLIVIA: Tak, jest sporo takich piosenek. Purple Box czy Sugar Bloodsuckers. Ale nie ma na to szans. Z moją siostrą chciałyśmy to zrobić na własną rękę, dla zabawy. Zamierzałyśmy to zrobić, ale potem rodzina się przeprowadziła i teraz nie mam już przy sobie swojego klanu. (śmieje się)

Kim jest SPACE CRITTER? (podany jako autor tekstów na singlu A Little Pain)

OLIVIA: Space Critter to jeden z moich przyjaciół, japońskich przyjaciół, pomaga mi w tłumaczeniach. Z tłumaczeniami jest wiele problemów, przekazuję piosenkę tłumaczowi, a on ją kompletnie zmienia; zmienia się główne założenie, które chciałam przekazać, i wcale mi się to nie podoba. Space Critter to mój bliski znajomy, powiedziałam mu więc "stary, ma w tym być to i to". Wydaje mi się, że ta osoba dobrze mnie zna, wie doskonale, co staram się przekazać, kim jestem, jakie są moje korzenie. Wielu ludzi nie do końca to rozumie, więc nie potrafią dokładnie przetłumaczyć moich piosenek.

Zauważyłem, że w swoim piosenkach często używasz słów takich jak "kosmos", "niebo", "gwiazdy"...

OLIVIA: Tak, oraz "natura".

Dlaczego? Czy ma to dla ciebie szczególne znaczenie?

OLIVIA: Tak, natura jest dla mnie bardzo ważna, uspokaja mnie. Wyłącza mój umysł. Gdy czuję wkoło siebie naturę, mój mózg się wyłącza i wtedy mogę naprawdę usłyszeć głos mojego serca. Czasami tak dużo myślę, że jest to aż nieprawdopodobne; jestem nadwrażliwa, czasami mój umysł wypełnia mnóstwo gwałtownych myśli. Ale gdy widzę np. nocne niebo, od razu się uspokajam i wsłuchuję się w swoje serce. To mnie inspiruje. To coś jak medytacja.

Kilka lat temu nagrałaś cover piosenki Toto Africa (singiel Sea me). To jedyny cover jaki do tej pory nagrałaś, czemu zdecydowałaś się na tę właśnie piosenkę? Chciałabyś nagrać więcej coverów?

OLIVIA: Tak, chciałabym nagrać inne piosenki. Uwielbiam Africa, to jedna z pierwszych piosenek, których kiedyś słuchałam, dzięki którym odkryłam, że naprawdę lubię muzykę. (nuci melodię) A znaczenie tej piosenki... mój tata słuchał sporo Toto, od dawna chciałam więc nagrać ten cover. Teraz chcę nagrać kolejny cover, ale chcę, żeby to był utwór, który naprawdę pragnę scoverować. Podczas koncertów gramy wiele coverów, np Radiohead Where you end and I begin czy U2 Pride (in the name of love). Nawet Like a virgin w wersji na Nirvanę. Chciałabym zagrać coś w tym stylu następnym razem, gdy tu przyjadę.

Ponieważ jesteśmy we Francji, czy słuchasz jakiś francuskich artystów?

OLIVIA: Nie słucham zbyt wielu francuskich artystów. Nie. Och, ale słucham Daft Punk i Air. Uwielbiam też Michela Gondry, on jest Francuzem, prawda? To mój ulubiony reżyser. Widzieliście Zakochanego bez pamięci? Niedawno ukazało się jego Jak we śnie, uwielbiam ten film. O boże, on jest niesamowity.

Cofnijmy się teraz nieco w czasie. Swoją karierę rozpoczęłaś w popowej grupie D&D. Czy uważasz, że przez bycie częścią grupy idolek D&D ciężej jest ci sprawić, aby ludzie poważnie traktowali twoją karierę solową?

OLIVIA: O tak! Było bardzo ciężko. Śmiano się ze mnie, ale nie zwracałam na to uwagi. Wiedziałam, że będzie ciężko, ale nie obchodziło mnie to, starałam się jak tylko mogłam. Dużo czasu zajęło mi odejście od tego. Ale robiłam swoje i nie myślałam o tym zbyt wiele.

Co obecnie sądzisz o grupach idoli i idolek?

OLIVIA: Gdy obecnie to obserwuję, myślę, że to... nie słucham tego, ale wiem, że ta scena istnieje. Nie osądzam ich, wcale ich nie osądzam. Czasami tylko myślę sobie "mam nadzieję, że ich wytwórnia nie ciśnie ich za bardzo" i życzę im powodzenia.

Ale nie wyobrażasz sobie, abyś obecnie mogła być tego częścią?

OLIVIA: Nie. Ani trochę. Wolałabym skoczyć z wysokiego budynku, tak bardzo nie chciałabym tego znowu robić. Nie nie, dziękuję bardzo.

Gdybyś mogła zremiksować jedną ze swoich piosenek w całkiem odmiennym stylu, którą piosenkę i jaki styl muzyczny byś wybrała?

OLIVIA: Hmm, do każdej piosenki słyszę tyle remiksów, do każdej piosenki słyszę jakiś szalony albo całkiem odmienny remiks. Mam taką piosenkę zatytułowaną Ballerina. Zawsze wyobrażałam ją sobie w stylu industrial. Chciałam to zrobić, chciałam ją tak nagrać już w oryginale, ale powiedziano mi, że "nie, musi być urocza, popowa". Ale w końcu i tak wyszła dobrze. Poza tym sama nie wiem, mam tyle różnych piosenek...

Może mogłabyś kiedyś wydać album z remiksami?

OLIVIA: Tak, niedawno ruszył mój oficjalny MySpace i jest tam do ściągnięcia za darmo remiks jednej piosenki. Zremiksowali ją World's end girlfriend, bardzo eksperymentalna grupa z Tokio.

Podczas koncertów zawsze wydajesz się na początku nieco zdenerwowana. Co robisz, aby pozbyć się tremy?

OLIVIA: (śmieje się) Moje uczucia wychodzą na wierzch. Jeśli czuję się źle, od razu to widać. Nie potrafię tego ukryć. Jeśli więc jestem zdenerwowana, od razu staje się to oczywiste, od razu widać. Po pierwsze, staram się nie słuchać żadnej muzyki, ponieważ jestem na nią bardzo wrażliwa. Kiedy słucham muzyki ambient, robię się cała... (buja się), robię się zbyt zrelaksowana. Kiedy słucham rocka, robię się cała agresywna. Nie słucham więc wtedy żadnej muzyki, korzystam za to z terapii aromatycznej, rozciągam się, uspokajam. No i zdejmuję obcasy, nie mogę nosić obcasów podczas moich występów.

Oglądając jeden z twoich występów widziałem, że na początku byłaś bardzo zdenerwowana, ale szybko nabrałaś pewności siebie.

OLIVIA: Wiem, to takie śmieszne. Otrząśnięcie się zajmuje mi średnio dwie piosenki. Kiedy widzę fanów, uspokajam się i wszystko jest ok. Zanim zobaczę twarze fanów, jestem bardzo zdenerwowana.

Czego możemy się spodziewać po twoim nowym singlu, który ukazać ma się 25 lipca?

OLIVIA: (żartuje) Co? Wydaję coś 25 lipca? Nie wiem, skąd to wytrzasnęliście! (śmieje się) Tak naprawdę nie wiem jeszcze, kiedy on się ukaże, w lipcu czy w sierpniu, mamy pewne problemy z piosenkami, jedni chcą wybrać te utwory, inni tamte.

Czego możemy się spodziewać po tytułowym utworze?

OLIVIA: Jest bardzo popowy. Napisałam jakieś 5 piosenek i wszystkie są mniej lub bardziej popowe. Jeszcze nie wiem, na którą z piosenek się zdecydujemy, więc nie mogę podać żadnych szczegółów. Ale na pewno będzie to coś z półki jpop.

Wczoraj zagrałaś nową piosenkę, czy to ona może ukazać się na singlu?

OLIVIA: Tak. (śmieje się)

Czy masz jakieś plany dotyczące Europy i Stanów, nowe wydawnictwa czy więcej koncertów?

OLIVIA: Tak, tak. "NANA" będzie niebawem wyświetlana w wielu krajach. Wydaje mi się więc, że będę miała więcej okazji do grania za granicą, w różnych częściach Europy. Poza tym pracuję teraz też nad nowym albumem. Możliwe, że najpierw ukażą się dwa single, a potem album.

Czy chcesz na koniec przekazać coś swoim fanom?

OLIVIA: Bardzo lubię widzieć na swoich koncertach moich fanów, a nie ściany. Gdy nagrywasz piosenkę w studio czy kręcisz klip, wkoło otaczają cię przeróżne opinie. Czasami rzeczy nie idą dokładnie tak, jak to sobie zaplanowałam... czy to okładki płyt, czy piosenki. Ale podczas koncertów czuję bezpośredni kontakt z fanami. Jeśli więc nie widzieliście nigdy mojego koncertu, przyjdźcie mnie kiedyś zobaczyć!


JaME pragnie podziękować OLIVII, Avex oraz Wasabi Records.