Plastic Tree w Poznaniu, 17 października 2008

Godzina rozpoczęcia koncertu była wyznaczona na 19.30, ale już pięć - lub nawet więcej - godzin wcześniej przed drzwiami klubu zebrała się grupka niemogących się doczekać tego wydarzenia fanów. Mimo tak długiego czasu oczekiwania nikt się nie nudził: układano sobie nawzajem fryzury, dyskutowano na różnorakie tematy (przede wszystkim o koncertach, na których się już było), a także słuchano muzyki. Oczywiście Plastic Tree. Pojawiali się też kamerzyści, którzy filmowali oczekujących ludzi i rozmawiali z nimi.

Wpuszczanie na salę rozpoczęło się około godziny 19:00, po małych zawirowaniach związanych z odbiorem wcześniej kupionych przez Internet biletów. Trudności te wynikały przede wszystkim z ogromnej ilości przybyłych fanów - według szacunków w koncercie tym uczestniczyło około 400 osób. Pojawili się nie tylko wielbiciele Plastic Tree z całej Polski (nawet z tak odległych miast, jak Zakopane czy Białystok), ale również z zagranicy, m.in. kilkanaście osób z Litwy oraz z Niemiec (które po koncercie zespołu w Berlinie zapragnęły zobaczyć ich występ raz jeszcze). Prawie wszystkie bilety rozeszły się w przedsprzedaży.

Około 19:30 na scenie pojawił się support, czyli wyczekiwana przez część widowni GOTHIKA. Występ obu panów trwał około pół godziny, w trakcie której bardzo dobrze się bawili zarówno fani grupy, jak i osoby słyszące ją po raz pierwszy; publiczność prawie cały czas skakała. Andro mówił również po polsku, jednak nie za bardzo wychodziło mu namawianie w tym języku fanów do kupowania płyt i innych gadżetów, toteż po kilku przeczących odpowiedziach widowni na pytanie, czy go rozumieją, zrezygnował z tego i kontynuował już po angielsku. Zapraszał również na kolejny, mający się odbyć następnego dnia w Warszawie występ grupy oraz na spotkanie po koncercie, w trakcie którego można było dostać autografy obu muzyków, a także zrobić sobie z nimi zdjęcie.

Już kilka minut po dwudziestej przed oczekującymi w napięciu i cisnącymi się w pierwszych rzędach fanami pojawiła się osoba, która poinformowała, że jeżeli koncert się uda, to jest szansa, że jego fragmenty pojawią się na najnowszym DVD zespołu, które ukaże się 24 grudnia. Prawie było słychać, jak wszyscy obecni na sali postanawiali, że tak będzie.

Długo oczekiwana gwiazda wieczoru pojawiła się około 20:20. Gdy na scenę wszedł pierwszy członek Plastic Tree, czyli Buchi, publiczność zaczęła entuzjastycznie krzyczeć z radości i właściwie nie przestała, z większym lub mniejszym natężeniem, aż do końca występu grupy. Zaraz po nim pojawiła się reszta, czyli Tadashi, Akira i na końcu Ryutaro, który swoją fryzurą i makijażem przypominał nieco Roberta Smitha z The Cure. Ciężko było w tym momencie uwierzyć, że naprawdę widzimy ich na żywo, że rzeczywiście wyglądają i zachowują się w sposób, który znamy ze zdjęć, teledysków czy komentarzy. Szczególnie dotyczyło to Ryutaro.

Swój występ rozpoczęli piękną piosenką z płyty Nega to Poji, Nemureru Mori, po której wszyscy musieli już uwierzyć, że naprawdę mają ich przed sobą. Początkowo muzycy wydawali się nieco spięci, Akira patrzył w podłogę, Ryutaro gdzieś ponad tłum, a Tadashi grał odwrócony tyłem (może nie byli pewni, czego się po publiczności spodziewać, w końcu pierwszy raz grali w tak egzotycznym dla nich kraju jak Polska), ale po niedługiej chwili rozluźnili się i zaczęli uśmiechać. Po jakichś dwóch utworach (kolejnym był Irogoto z dużo wcześniejszej płyty Shiro Chronicle), wokalista przedstawił zespół - powiedział to słynne, znane nam z komentarzy, zdanie: Konnichiwa. Plastic Tree desu.

Zespół szybko nawiązał bardzo dobry kontakt z publicznością. Tadashi dawał się dotykać i pozwalał fanom z pierwszych rzędów "pograć" na swoim basie, a Buchi został w pewnym momencie prawie wciągnięty w publiczność. Ryutaro bawił się z ludźmi przy scenie, przesuwając dłońmi tuż poza zasięgiem ich rąk. Jak na wszystkich koncertach poza Japonią, starał się również powiedzieć kilka słów w języku kraju, w którym się znajdował, czyli w naszym przypadku po polsku. Posiłkował się przygotowaną wcześniej kartką i mówił bardzo wyraźnie, dzięki czemu można go było bez problemu zrozumieć. Po każdej piosence powtarzał co najmniej kilka razy dziękuję i oczywiście Poznania, co po tym koncercie stanie się chyba kultowym tekstem uczestniczących w nim fanów Plastic Tree.

Zespół nie promował podczas tego występu, podobnie jak na poprzednich koncertach z tej trasy, swojej najnowszej płyty, która ukazała się jakieś trzy tygodnie przed nim. Pojawiły się z niej tylko dwie, już wcześniej znane z singli, piosenki: Replay oraz Alone Again, Wonderful World. Zagrali bardziej przekrojowo, najwięcej utworów z trzech albumów poprzedzających Utsusemi. Nie obyło się bez małych usterek technicznych, np. w trakcie Alone Again... wokalista miał małe problemy z mikrofonem. Wydaje mi się też, że dzięki awarii komputera spełniło się moje marzenie - mogliśmy usłyszeć na żywo kompozycję z debiutanckiego albumu Plastic Tree Strange fruits -Kimyou na Kajitsu-, czyli Psycho Garden. Zespół wykonał również utwory, które pojawiły się jako strony B singli.

W trakcie występu pojawiły się również te elementy muzyki Plastic Tree, które przysporzyły im tak wielu fanów, czyli ciekawe solówki Akiry, a przede wszystkim wspaniałe zagrywki Tadashiego na basie. Ryutaro również bardzo dobrze sobie radził wokalnie, mimo przebytej niedawno operacji krtani. Co ciekawe, nawet sentymentalne - zdawałoby się - ballady, jak Melancholic czy Yuki Hotaru, zespół potrafił zagrać z rockowym przytupem, czyli w sposób jak najbardziej pasujący na koncert. W pewnym stopniu do pozytywnego odbioru przez publiczność muzyki Plastic Tree przyczyniało się także całkiem dobre - jak na tak mały klub - nagłośnienie. Dawało się bez wysiłku zrozumieć (przynajmniej z miejsca, gdzie stałam), co Ryutaro mówił czy śpiewał, słychać również było wszystkie instrumenty, nie tylko perkusję, jak to ma miejsce w niektórych tego typu salach. Pewien mankament stanowiła jednak dosyć mała scena, co jednak nie przeszkadzało wokaliście tańczyć na jej środku czy biegać w kółko. Chociaż, gdy w pewnym momencie Akira chciał go minąć, aby pośpiewać z Tadashim chórki do jednego mikrofonu, miał z tym mały problem.

Po zakończeniu głównej części koncertu zespół długo dawał się prosić o tzw. encore - publiczność dobre kilkanaście minut nieprzerwanie skandowała to słowo. Część ludzi zaczęła się rozchodzić, myśląc zapewne, że to już koniec koncertu. Większość jednak została pod sceną, a ten czas oczekiwania całkowicie nagrodziło pojawienie się muzyków, w tym wokalisty w niesamowitym pomarańczowym kimonie. Zespół zagrał dwie piosenki z singli, czyli Honjitsu wa seiten nari i Angeldust, po których publiczność zaczęła skandować: aishiteru, na co Ryutaro odpowiedział po polsku: kocham cię. Cały występ zakończył się największym, oczekiwanym przez fanów od początku, przebojem Plastic Tree, czyli utworem Ghost, podczas którego - według części widowni znajdującej się na balkonach - śpiewający tłum całkowicie zagłuszył wokalistę.

Koncert Plastic Tree skończył się ostatecznie o 22:40, jednak niektórzy fani nie mieli dosyć. Kilkanaście osób postanowiło - ignorując narastający chłód - poczekać przed tylnym wyjściem klubu w nadziei, że trafią na wychodzący zespół i będą mogli zdobyć autografy jego członków, a może nawet zrobić sobie z nimi zdjęcie. Co prawda tego ostatniego nie udało się osiągnąć, ale sami muzycy byli niesamowicie sympatyczni. Mimo zimna cierpliwie znosili przeszkadzających im w odjeździe fanów i podpisywali podsuwane plakaty, płyty czy bilety.

Po zejściu Plastic Tree ze sceny całe to wydarzenie wydawało się snem, szczególnie następnego dnia trudno było uwierzyć, że coś takiego się przeżyło. Na szczęście przypominały o tym nabyte na koncercie siniaki, kupione plakaty, płyty czy nawet zdobyte autografy. Oraz cały czas jednak bardzo żywe, mimo upływu czasu, wspomnienia.

Dla wielu fanów, podobnie jak dla mnie, był to jeden z najlepszych koncertów w życiu. Według prawie wszystkich przybyłych trwał co najmniej dwa razy za krótko. Takie wrażenia to chyba stała cecha występów Plastic Tree, ponieważ podobne opinie można przeczytać w relacjach z ich poprzednich koncertów. W każdym razie my jako fani możemy czuć się usatysfakcjonowani, ponieważ zespół był podobno również bardzo zadowolony. Według słów jednej z organizatorek tego wydarzenia, członkowie Plastic Tree dzielili się swoimi wrażeniami z GOTHIKĄ mówiąc, że koncert był świetny, chyba najlepszy z trasy, że są szczęśliwi i chcą znowu zagrać w Polsce. Komentowali całe wydarzenie słowem: sugoi. Podobną opinię można przeczytać w jednym z wpisów na blogu Buchiego.

Na razie pozostaje nam tylko czekać na DVD, a także żyć nadzieją, że zespół odwiedzi nas ponownie podczas następnej europejskiej trasy. W każdym razie, dziękujemy Plastic Tree za wspaniały koncert i jeszcze wspanialsze przeżycia!


Setlista:

01. Nemureru Mori
02. Irogoto
03. Elegy
04. Replay
05. Alone Again, Wonderful World
06. Kuuchuu Buranko
07. Himitsu No Carnival
08. hate red, dip it
09. Kaibutsu-kun
10. Yuki Hotaru
11. Ruisen Kairo
12. Melancholic
13. Makka Na Ito
14. Psycho Garden

Encore:
15. Honjitsu wa seiten nari
16. Angeldust
17. Ghost