Bright Garden act II - 9GOATS BLACK OUT w Takadanobaba Area

Takadanobaba Area jest bardzo sławnym miejscem w kręgu visual kei. Większość zespołów wystąpiło tam przynajmniej raz. W tej mieszczącej około 350 osób sali 9GOATS BLACK OUT zagrało w dwa kolejne wieczory, na zakończenie trasy [Bright Garden act II]. Koncert został wyprzedany – tak samo, jak cała trasa – a sama sala była nieprawdopodobnie zatłoczona, co dowodzi wzrastającej popularności 9GOATS BLACK OUT.

Gdy ucichła muzyka i zgasły światła, dźwięki intra zaczęły wypełniać salę. Wybór SE przez 9GOATS BLACK OUT nie był przypadkowy; miał duże znaczenie i wyraźny cel: wywołać nastrój. Natychmiast nabrał on charakteru jak z mrocznego, ale romantycznego filmu z lat 40-tych i 50-tych, co nie było zaskakujące, gdy chodzi o zespół tak dramatyczny i teatralny jak 9GOATS BLACK OUT. Członkowie grupy po kolei wchodzili na scenę. Pierwsi pojawili się muzycy wspomagający, aki (perkusja) i akaya (programowanie), a po nich hati, utA i ryo. Ich wygląd, a szczególnie fryzury, zmienił się lekko w porównaniu z pierwszym solowym koncertem w Shibuya BOXX. Jednakże ciężko było ich wyraźnie zobaczyć, ponieważ światła na scenie były bardzo ciemne.

Występ rozpoczął się delikatnym i kojącym sink, a głos ryo zachwycał od początku do końca utworu. Zastosowano takie efekty świetlne, że muzycy, podświetleni od tyłu przez wirujące światła, byli nie do odróżnienia, co pogłębiało hipnotyczny i oniryczny nastrój. Przy następnym kawałku światła zmieniły się na krwistoczerwone, idealnie pasujące do piosenki Lestat. Zarówno kuszące szepty ryo, jak i mroczne skandowanie utY: “I do, I do, I do, I do”, brzmiały tak, jakby byli oni wampirami. Mimo że utwór był dużo cięższy niż poprzednik, fani słuchali go cicho i spokojnie; bardzo niewielu szalało. Dzięki stroboskopowym światłom taniec ryo i jego spastyczne ruchy wyglądały na bardziej szalone, niż w rzeczywistości.

Następną piosenką była Yasou~nocturne~, efektownie dramatyczna dzięki silnej, pięknej melodii i potężnemu głosowi ryo. Utwór został doskonale przyjęty przez fanów i zakończył się podziękowaniami wokalisty. Po kolejnym SE, mającym wprowadzić wszystkich w inny nastrój, ryo złożył ręce jak do modlitwy i zaczęła się Sleeping Beauty, przy zielonych światłach zalewających scenę. Nadawały one surrealistycznego wymiaru piosence, tworząc wrażenie absurdalnego snu. Zarówno ryo, jak i utA byli bardzo ekspresyjni podczas utworu.

Występ kontynuowała ROMEO, przy okazji którego ryo mógł się pochwalić możliwościami swojego głosu. Utwór udowodnił, że wokalista 9GOATS BLACK OUT bardzo dobrze radzi sobie na koncertach i jest bardzo przekonujący, niezależnie od tego, czy szepcze, krzyczy ile sił w płucach czy też śpiewa melodyjnie. Do wyrażania siebie używa dużo gestów i pantomimy. Po a light, podczas której aranżacja świateł była bardzo piękna i dokładnie przemyślana, zespół zagrał SALOME. Śpiewając ją, ryo po raz kolejny często wykorzystywał język ciała. Stosunkowo skomplikowana, często zmieniająca się melodia SALOME, zachęciła więcej osób do headbangingu, ale minie jeszcze trochę czasu, zanim ta tendencja rozprzestrzeni się wśród fanów.

Zaskakująco głośne SE eksplodowało i trwało przez kilka minut, zanim przeszło w Raw. ryo, pochylony, zaczął śpiewać wysokim głosem. Bardzo powoli się prostował, potem opadł na kolana podczas mówionej partii. Pod koniec utworu czerwone światła dramatycznie oświetliły scenę. Rozbrzmiała nowa piosenka, red shoes, perfekcyjnie pasująca do Raw. Ponownie dużą wagę przyłożono do występu scenicznego – wykorzystano stroboskopy i pantomimę ryo. Po krótkim SE zagrali float, w innym tempie, co uczyniło piosenkę zupełnie odmienną od wersji płytowej. Niektórzy fani tańczyli podczas tego kawałka i w pewnym sensie ryo także, wyrażając siebie w bardzo wdzięczny sposób, nadal używając języka gestów i pantomimy. Przy kolejnym utworze, 690, headbanging rozprzestrzenił się wśród publiczności trochę bardziej, a utA, który grał bardzo blisko brzegu sceny, cały czas robił miny! Atmosfera była w tym momencie zupełnie inna niż na początku występu – stała się głośniejsza i dużo bardziej agresywna, zarówno na scenie, jak i wśród widowni, i została taka przez następne piętnaście minut.

hati i ryo opuścili scenę po float, zostawiając utĘ i muzyków wspomagających samych. To była kolej utY, by popisać się wspaniałą techniką i porozumieć się z fanami na swój własny sposób. Szybko dołączył do niego hati, by razem zagrać instrumentalny set, zapowiadający dwie kolejne piosenki: headache i nowy utwór minus. Kiedy ryo w końcu powrócił na scenę, rozpoczęło się headache. Koncert nagle nabrał jeszcze więcej intensywności i pędu. Headbanging w końcu opanował większość publiczności, a komunikacja pomiędzy ryo a utĄ była zachwycająca do oglądania. minus był idealnym następcą headache, ponieważ jest także stosunkowo agresywny i muzycznie skomplikowany. Te dwa utwory wprawiły publiczność w stan niepowstrzymanego szaleństwa i, kiedy ryo powiedział “dziękuję” i światła zgasły, jedyne, co było słychać, to krzyk fanów.

Uspokojenie się zajęło publiczności sporo czasu, mimo że zaczęło się ostatnie SE, będące piękną i powolną fortepianową melodią. Kiedy w końcu wszyscy ucichli, mogli docenić umiejętną grę akayi, przygotowującą wszystkich na urzekającą balladę Den lille Havfrue. Niebieskie światło obmywało scenę, czyniąc ją bardzo senną i spokojną. Następną piosenką była in the rain, utrzymana w tej samej atmosferze. Publiczność była bardzo cicho podczas obu utworów, chłonąc wdzięczne melodie i słuchając poetyckich tekstów ryo. Podczas in the rain światła powróciły w trakcie refrenu, oświetlając całą scenę tak, że wszyscy członkowie zespołu byli wyraźnie widoczni. utA wtórował ryo w trakcie piosenki i, kiedy ryo przestał śpiewać na kilka sekund, pozostawiając tylko utĘ, stało się jasne, że w tym zespole jest więcej niż tylko jeden utalentowany wokalista!

Głośne oklaski wypełniły Takadanobaba Area, gdy tylko skończyło się in the rain. Zespół opuścił scenę, a fani wołali o encore. Muzycy szybko wrócili z powrotem, oprócz ryo, który miał problem ze szkłami kontaktowymi. hati wziął mikrofon i zapytał każdego z członków zespołu, co myślą o trasie i o tym, że bilety na występy były wyprzedane. Grupa, mając poczucie humoru, trochę żartowała – jak na przykład wtedy, gdy aki na pytanie o to, czego najbardziej nienawidzi w Tokio, odpowiedział: “wszystkiego”. (Potem wyjaśnił, że nie miał tak naprawdę tego na myśli, po prostu nie lubi tłumów.)

Kiedy ryo wrócił na scenę i powiedział trochę od siebie, encore zaczął się z piosenką Rakujitsu. Różowe i czerwone reflektory, symbole rodzącego się życia i zewnętrznego świata, przeplatały się na scenie. Była to doskonała wizualizacja historii przedstawionej w piosence: jednonogie pisklę wyglądające przez okno i zastanawiające się, czy potrafi latać. Po raz kolejny fani słuchali i oglądali w skupieniu, w pełni doceniając poetyckość tekstu. Potem nastąpiła kolejna ballada, ostatnia piosenka tego wieczoru, tenshi. Sen trwał i miało się wrażenie, że mógłby trwać wiecznie, dopóki ryo nie powiedział: “Dziękuję wam bardzo! Do zobaczenia jutro”. Ukłonił się i zszedł ze sceny, a po nim reszta członków zespołu, kończąc tym samym niesamowity koncert.

Wielu słów można użyć, by opisać występ 9GOATS BLACK OUT, ale dwa oddają go najlepiej: "wdzięczny” i "harmonijny”. Nawet podczas cięższych, bardziej agresywnych momentów wieczoru, na scenie nadal panowały wdzięk i harmonia. Dodaj do tego fakt, że 9GOATS BLACK OUT składa się z bardzo utalentowanych muzyków – wokalisty, który jest nie tylko piosenkarzem, ale także aktorem i tancerzem – i dostaniesz jeden z najlepszych zespołów koncertowych sceny visual kei obecnych czasów.


Setlista:

01. sink
02. Lestat
03. yasou~nocturne~
--SE (sound effect)--
04. Sleeping Beauty
05. ROMEO
06. a light
07. SALOME
--SE--
08. raw
09. red shoes (new song)
--SE--
10. float
11. 690min.
--SE--
~Gt.session~
12. headache
13. minus (new song)
--SE--
14. Den lille Havfrue
15. in the rain

Encore:
16. Rakujitsu
17. tenshi