girugamesh - MUSIC

Od początku muzycznej kariery girugamesh mogliśmy obserwować ich stopniowy rozwój. Każde kolejne wydawnictwo jest lepszej jakości i bardziej klarowne, a droga, którą wybrali, staje się wyraźniejsza. Wydawać by się przy tym mogło, że zespół zagłębia się w mroczniejszy styl hard rocka, co pokazali na trzech ostatnich wydawnictwach. Początek ich nowego albumu, MUSIC, dowodzi jednak, że choć wciąż idą obraną ścieżką, nie mają nic przeciwko próbowaniu nowych rzeczy.

Po pierwszym przesłuchaniu MUSIC wydaje się inny niż kompozycje, które słyszeliśmy wcześniej. Po bliższym przyjrzeniu się, dostrzegamy, że układ tego albumu jest dość spójny, ale jeśli idzie o definicję stylu i eksperymentowanie, pojawia się tu wiele nowych ideii. Wcześniej zespół bawił się różnym brzmieniem, ale nigdy w takim stopniu jak na tym albumie. Na MUSIC girugamesh podejmują ryzyko - zwłaszcza z syntetycznym przeciążeniem - a pomysły, wykorzystane na tym albumie, są jasno określone. To przyjemna odmiana, jak już do niej przywykniesz.

Album daje kopa z Break Down, który jest pierwszym rockowym utworem z dodatkiem elektroniki. Instrumentalna kompozycja tego kawałka to mocna melodia z optymistycznymi, wręcz popowymi refrenami. Akompaniują one ostrym rockowym ramom utworu, który zaskakuje nas niespodziewanym rapem Satoshiego. Te nowe dodatki działają na korzyść piosenki, rozbudowując ją i sprawiając, że Break Down to świetny kawałek.

ULTIMATE 4 wpycha nas w raj pogo, ze swoją energiczną aranżacją, która namawia do wymachiwania głową, ostrym tekstem i growlowym wykonaniem wokali w tle. To najostrzejszy utwór na albumie pokazujący, że zespół wciąż ma w sobie to, co potrzebne jest, by stworzyć niesamowicie mroczny kawałek. Z wykrzykiwanymi refrenami i tylko aluzją futurystycznej elektroniki w trakcie jego trwania, ULTIMATE 4 to najlepszy utwór z tego wydawnictwa i fani wcześniejszego albumu nazwanego imieniem zespołu, bez wątpienia rozkochają się w tej kompozycji.

Utwory FREAKS i Angry Juice są mniej wartościowymi piosenkami, z wyrazistymi chórkami, mocną gitarą, rytmem perkusji i ostrym wokalem. FREAKS jest cięższym kawałkiem, granym w rockowym stylu, kończący się podobnie do swego poprzednika. Jakkolwiek Angry Juice to wciągający utwór, z mocnym rytmem elektronicznego rocka, który przynosi nieoczekiwany element: ShuU mocno akcentuje brzmienie swojego basu.

evolution, dostarczając najwięcej elektronicznych dźwięków spośród wszystkich utworów na tym albumie, jest równocześnie jednym z najlepszych. Oczywistym staje się, że zespół postanowił łączyć rock z nowym brzmieniem, z którym eksperymentuje, nie bojąc się tego pokazać. Naturalny głos i chwytliwe anglojęzyczne chórki, obok perkusji i gitar, są plusem tego utworu; elektronika dodaje mu zabawnej ostrości. A zmodyfikowany śpiew? Bez wątpienia daje miłe odczucie.

Asking Why to najbardziej niedopasowana piosenka na tym albumie, której bardziej można by spodziewać się po Linkin Park czy Atreyu, a nie girugamesh. Od rapowanej, głównej części utworu nagle przechodzimy w wykrzykiwane refreny. Tempo jest w zasadzie wolne, a utwór ma dobry rytm, jednak wciąż pozostawia nas z pytaniem: "dlaczego?".

puzzle i DEAD WORLD zabiera nas z powrotem do brzmień, które znamy i kochamy. Pierwszy z nich w pełni ukazuje nam piękno głosu Satoshiego. Jednakże, po wysłuchaniu wstępu do tej piosenki niektórzy mogą poczuć niewytłumaczalną chęć, by zacząć śpiewać Owari to Mirai. Podobieństwo tych dwóch piosenek jest zaskakujące. Ostatecznie jednak puzzle daje nam szansę na to, by złapać oddech po rockowym szaleństwie i po prostu cieszyć się dobrym, alternatywnym utworem. Po tym przychodzi pora DEAD WORLD, który zabawia krzykliwym wokalem, ciężkim brzmieniem perkusji i chwytliwym rytmem, sprawiając, że zaczniesz skakać. Ponownie odnajdujemy tu rozsiane po utworze elementy rapu, ale, podobnie jak w Break Down, nadaje to piosence przyjemnego wyrazu.

Album ten zawiera także dwa instrumentalne utwory: -INTRO-, elektroniczne rozpoczęcie w szybkim tempie, z mechanicznym głosem i silnym rytmem perkusji, i -INST-, fantastycznie brzmiącą, jednominutową aranżację przerywającą. Ten drugi prawdopodobnie lepiej sprawdziłby się jako zakończenie, niż kiedy jest tak niezręcznie zamieszczony pomiędzy elektronicznymi i rockowymi utworami.

Wygląda na to, że dla girugamesh zasadą staje się, by zawrzeć na albumie napełnioną bólem balladę, którą w przypadku MUSIC jest Ishtar. Chociaż, jeśli zmienić tekst i kilka ustawień, utwór ten zmienia się w powtórkę z Kowareteiku Sekai. I, chociaż nie jest to tragiczna piosenka, nie jest też niczym wartym opisania. Nie ma w sobie żadnych ważnych elementów, a już na pewno nie takich, których nie słyszelibyśmy już wcześniej. Braki w kreatywności i oryginalności tej piosenki, sprawiają, że staje się czymś, co mogłoby być tylko dodatkiem do tego albumu, czymś prozaicznym.

Zakończenie albumu ratuje enishi, który zawiera delikatne alternatywne odczucie zmieniające się w ostry rockowy rytm. Kombinacja gitary Nii i głośnego śpiewu Satoshiego jest mocnym zakończeniem MUSIC.

Jedną rzeczą o jakiej musimy pamiętać w przypadku girugamesh to to, że wciąż są oni młodym zespołem. W rezultacie nadal szukają swojej tożsamości, a to może zabrać im lata. Zespół jednak z pewnością jest na dobrej drodze i, co jasne, nie poddaje się. Fakt, że są skłonni, by podjąć ryzyko, które może ich kosztować utratę fanów czy spadek sprzedaży, wzbudza podziw. To pokazuje, że uczą się, dorastają i są zdeterminowani by to, co robią, robić dobrze. Nie można powiedzieć, że MUSIC to zły album, ale to nowy dźwięk, nowe uczucia i coś, na co nie wszyscy muszą być gotowi już teraz. Ci z was, którzy oczekiwali wydawnictwa podobnego do ich poprzednich płyt, powinni dać temu albumowi szansę. Te nowe utwory będą mieć na was wpływ.