Aoi - Eden

Poprzedni wokalista Fanatic Crisis a obecny wokal BOUNTY, Aoi wydaje się mieć pełne ręce roboty manewrując pomiędzy dwoma projektami: wspomnianym już BOUNTY i solową pracą, w ramach której wydał dwa maksisingle i jeden album od zapoczątkowania jej w grudniu 2007 roku. EDEN jest drugim maksisinglem prezentującym dwie bardzo inne odsłony Aoiego, wszystkie uwieńczone jego niebagatelnym talentem wokalnym.

EDEN jest interesującą piosenką. Od ostrego wstępu przyjmuje osobliwe brzmienie gdzieś na pograniczu popu i gotyku, skrywając największą niespodziankę tego utworu: głos Aoiego, który brzmi przerażająco niczym wokal hydea, i wprowadza w nastrój a la L'Arc~en~Ciel. Głos Aoiego jest delikatny i jedwabisty, kontrastuje z dźwiękiem pianina wykreowanym przez syntezator oraz szaleńczym bębnieniem, które wcina się brutalnie pomiędzy cichsze partie wokalne. Spokojniejsze momenty w tym numerze są bardzo dostojnie wprowadzane, a atak ciężkich partii instrumentalnych może przyprawić o ból głowy, lecz wszystko łagodzi głos wokalisty. Pomimo tego EDEN jest interesującą i ekscytującą piosenką, która niewątpliwie prezentuje niesamowity talent wokalny Aoiego.

Z kolei SYNDROME wprowadza kontrast pomiędzy głosem artysty oraz ciężką, industrialna muzyką. Jest to krótki, lecz ostry kawałek z przykuwającym uwagę punkowym brzmieniem, które tworzą rozwścieczone gitary. Muzyka kilkakrotnie prawie tłumi głos Aoiego, lecz udaje mu się za każdym razem wybić ponad ciężkość dźwięku, wypełniając i balansując na nowo ostre granie. W każdym razie, mniej brutalne przejścia w natężeniu hałasu podczas utworu SYNDROME, połączone z wpadającym w ucho rytmem sprawiają, że kawałek ten jest o wiele przyjemniejszy niż utwór tytułowy, EDEN.

Mimo że EDEN jest dopiero drugą solową wyprawą Aoiego, trudno nie odnieść wrażenia, że jest on dobrze zapowiadającym się solowym artystą. Jego styl można porównać do L'Arc~en~Ciel, lecz Aoi dorzuca też do swojej muzyki coś ekstra – element mroku, który w jego wykonaniu staje się świeżym doświadczeniem.