Wiele twarzy Kirito wyłania się z tego singla.
Kirito jest prawdopodobnie najlepiej znany jako wokalista PIERROT, ale jaki muzyczny styl teraz prezentuje jako solowy artysta? Jego singiel Hakudou pozwala nam stwierdzić, że brzmienie tego utalentowanego artysty wciąż się rozwija i może podążyć w wiele różnych kierunków, bez wątpienia tworząc imponującą muzykę, nie zależnie od tego, jaką stylistykę obierze.
Tytułowy utwór otwierają ciche i niesamowicie tajemnicze, jakby dzwoniące nuty i budzące złe przeczucia, niespokojne jęki. Chwilami wrogi krzyk zakłóca śpiew Kirito dopóki nastrój nie zmieni się w trakcie wprowadzenia do refrenów, gdzie wokale podążają za delikatnym wznoszącym się na wyższe rejestry brzmieniem fortepianu. Włączają się tu agresywne gitary, które rozjaśniają refreny. Pełne emocji i inspirujące, stanowią kojące dopowiedzenie do poprzednich wersów.
Po tym następuje mniej ujmująca instrumentalna wstawka, która nie wykazuje żadnych starań, by ukazać jakieś wyszukane umiejętności, ale to mroczna, ponura atmosfera pięknie kontrastująca z refrenami. Chociaż tempo utworu jest wolne, melodia w refrenach jest wzruszająca i łatwo zostanie w twojej głowie. Fortepianowe nuty zdobią chórki niczym wisienka tort, uwydatniając emocje zawarte w utworze. Ten fragment kończy się powrotem do mistycznej, dzwoniącej melodii i dręczących odgłosów wiatru. Chociaż Hakudou ma swoje wolniejsze momenty, ogólnie jest niesamowicie kreatywnym utworem i tworzy zarówno mroczną, jak i pozytywną atmosferę, która bezproblemowo współistnieje.
Kiedy melodia w Hakudou odnajduje swe korzenie w muzyce klasycznej, TORQUE to w całości rock. Zaczyna się agresywnie z ciężkim gitarowym motywem i rytmem w konwencji rocka, a wokale Kirito są wojownicze i groźne. Podążając za gitarą w zwrotce, nabiera mrocznego, stylowego charakteru. Chociaż refreny są bardzo chwytliwe, to jednak nie tak uderzająco jak w Hakudou. Wraz z postępem utworu, rytm perkusji zmienia się, a brzmienie gitar staje się bardziej śmiałe, niekonsekwentne w swej linii melodycznej. Zaletą tego utworu jest jego ogólny wydźwięk stworzony przez kombinację buntowniczego wokalu i złowrogich gitar.
W całości singiel uwydatnia to, jak imponująca jest muzyka Kirito. Kiedy jeden utwór skłania się ku klasyce z epickimi refrenami, ale słabym, głównie instrumentalnym przejściem, drugi jest rockowym kawałkiem z rozbudowanym brzmieniem gitar i chwytliwym rytmem.
