MUCC - Best of MUCC

Best of MUCC jest pierwszym tego typu wydawnictwem zespołu i, podczas gdy dla wielu fanów stanowi zdecydowanie łakomy kąsek, jest doskonałe także dla osób, które dopiero poznają grupę. Album wyszedł w dwóch wersjach, recenzja ta dotyczy wersji regularnej.

Utagoe jest znana jako jedna z najbardziej wesołych i energetyzujących piosenek MUCCa i stanowi świetne rozpoczęcie płyty best-of. Mimo że wydana zaledwie rok wcześniej, dla wielu fanów stała się już ulubioną. Następne w kolejności jest Ryuusei, reprezentujące delikatniejszy, aczkolwiek ciągle zabarwiony rockowo styl. Refren zawładnie każdym, gdy tylko wciągnie go silna melodia.

Trzeci utwór, Saishuu Ressha, rozpoczyna się funkowym gitarowym riffem w miejscu dotychczasowego intra. Dołączona do tego perkusja SATOchiego miesza się z dziwaczną linią basu, co daje piosenkę świetną na tego typu album. Kolejne jest wpadające w ucho Kokoro no nai machi, a następnie wersja Gerbery z Gokusai która zaczyna się od maksymalnie głośnego, ciężkiego gitarowego intra, zupełnie innego, niż w wersji oryginalnej. Pomijając to, jest to ciągle ta sama, przyjemna piosenka.

Ware, arubeki basho jest niczym podmuch przeszłości, biorąc pod uwagę mnogość ich wydawnictw od czasów tamtego singla. Prezentuje ten ciężki, szybki styl, który przyciągnął do zespołu tak wielu fanów. Po nim następuje, nieco z innej beczki, Ame no Orchestra, które ukazuje niespodziewaną stronę MUCCa. Podczas nagrania zespołowi towarzyszyła pełna orkiestra. Rezultat tego połączenia stanowi melodia, która może być opisany jedynie jako nowoczesno-klasyczna, lecz za sprawą uczuciowego wokalu, a nawet solo na gitarze, zachowuje ciągle styl MUCCa. Tymczasem Monochrome no keshiki jest świetnym przykładem brzmienia zespołu. Miejscami bywa delikatne, głebokie i wolne, by za chwilę, prowadzone przez gitarę, przepełnić się energią, jak to często bywa w utworach tej grupy. Tatsuro kończy kawałek pokazując, jak bardzo intensywny może być jego głos.

W Rojiura boku to kimi e gra każdego instrumentu jest ciężka oraz twarda i stanowi jedynie uzupełnienie do growlu i krzyków, które wydobywają się z gardła Tatsuro. Namonaki Yume jest energiczne i szybkie, już po przesłuchaniu wiadomo, że na koncertach jest to faworyt tłumów. Z pewnością niektórzy będą musieli zdusić w sobie chęć do podskakiwania w rytm piosenki. Wraz z Horizont, MUCC eksploruje kompletnie nowy, niemal renesansowy styl, który ponownie miesza się z kolejnym utworem: Libra -Best Hold It Remix-. Jest to nowa, nieco przerobiona, lecz ciągle mroczna i czarująca wersja pierwszego singla MUCCa z 2007 roku.

Kugatsu mikka no kokuinn jest bardzo poruszające, często tylko za sprawą delikatnego głosu Tatsuro oraz miękkiej gitary Miyi w tle. Najbardziej emocjonalny fragment piosenki to zakończenie, gdzie krzyki wokalisty, nawet przytłumione, potrafią wzruszyć do łez. Niemal jako przeprosiny za poprzedni, poruszający utwór, pojawia się Yuubeni, czyli kompletnie przeciwieństwo Kugatsu mikka no kokuinn. Jest to świetny przykład typowego, pogodnego stylu, który pojawia się, gdy tylko SATOchi jest odpowiedzialny za komponowanie muzyki. Jeśli poprzedni utwór cię zdołował, ten podniesie na duchu.

Yasashii Uta jest przyjemną piosenką, którą każdy miałby ochotę śpiewać. Gitara Miyi brzmi w zwrotkach nieco jak reggae, a całość budzi bardzo pozytywne odczucia. Ostatni utwór, Flight - Best Hold It Ver-, jest chwytliwą, wesołą kompozycją, która przekonała do siebie wielu wielbicieli, oczekujących na kolejny singiel MUCCa, a także nowych fanów, którzy dopiero zapoznają się z zespołem.

Album ten jest świetnym pokazem umiejetności i opanowania wielu gatunków muzycznych przez MUCCa. Większość piosenek została już wydana jako single i podchwycona przez fanów na całym świecie. Kilka utworów nie współgrało z płytami, na których się ukazały. Poprzez to wydawnictwo zaoferowano słuchaczom niesamowicie szeroki wybór różnych stylów muzycznych. Best of MUCC jest zdecydowanie właściwą nazwą dla tego albumu.