Popowe trio oczarowało Legacy swoim drugim występem na Tajwanie.
Kalafina jest zespołem utworzonym w 2007 roku przez kompozytorkę Yuki Kajiurę, znaną ze swojej pracy nad wieloma ścieżkami dźwiękowymi do anime. To młoda grupa, jednak 17 grudnia dała swój drugi koncert w Tajpeju. Była to bardzo zimna noc, lecz nie zniechęciło to fanów Kalafiny do czekania przed Legacy kilka godzin przed występem. Kolejka wyglądała imponująco, zwłaszcza że impreza nie została zbyt nagłośniona w mediach. Bramę otwarto później, niż przewidywano, ale organizacja okazała się być super efektywna i każdemu udało się wejść do sali przed rozpoczęciem występu.
Publiczność była już w świetnym humorze, kiedy zgasły światła, zwiastując wejście na scenę Keiko, Wakany oraz Hikaru. Wszystkie miały na sobie takie same czerwone stroje pochodzące z okładki ich drugiego studyjnego albumu Red Moon, którego piosenką tytułową rozpoczęto koncert. Śpiew dziewcząt stworzył niezwykły nastrój przepojony powagą.
Wokalnie członkinie Kalafiny były zachwycające, podczas storii i lacrimosy udało się im nawet wywołać u fanów gęsią skórkę. Yami No Uta zdumiewało publiczność, gdyż prezentowało harmonijność ich głosów. Stanowiło to zdecydowanie znaczną odmianę po nosowych wokalach wielu japońskich piosenkarek. Gra świateł była niezwykle piękna, a zestawiona z krajobrazami przewijającymi się po ekranie, pozytywnie wpływała na jakość koncertu jako całości. Być może byłoby lepiej, gdyby na scenie pojawili się prawdziwi muzycy, chociaż nagrany wcześniej podkład nie zepsuł występu.
Jednakże najbardziej zaskakującą rzeczą podczas tego wieczoru okazał się sposób, w jaki Kalafina komunikowała się z fanami. Dziewczyny były bardzo spontaniczne i przyjazne, mówiły o jedzeniu, żartowały z publicznością i przeprowadziły zaimprowizowaną ankietę, by sprawdzić, kto przyszedł po raz pierwszy na ich koncert. Wygląda na to, że właśnie tą spontanicznością zaskarbiły sobie przybyłych i wszyscy mieli świetny nastrój, kiedy rozpoczęła się Mata Kaze ga Tsuyokunatta, zaskakująco rockowa piosenka, która ukazała imponujące i niemal zapierające dech w piersiach skale głosów dziewcząt. Widzowie byli coraz bardziej podekscytowani, a wokalistki rozluźnione, zwłaszcza Keiko, która bawiła się kurtynami i podeszła bliżej tłumu w trakcie Ongaku.
Fani, pełni energii po uznanym Hikari no Senritsu, zaczęli wołać o bisy natychmiast po zejściu dziewczyn ze sceny. Po kilku minutach, zamieniwszy swoje czerwone sukienki na czarne spódniczki i oficjalne koszulki z trasy koncertowej, członkinie Kalafiny powróciły przed publiczność. Otrzymały od niej gromki aplauz, a podczas ostatniego MC Hikaru nie mogła się powstrzymać i zaczęła płakać. Keiko poszła w jej ślady, po czym schowała się przed widownią. Mimo iż zbliżał się koniec, ich ostatnia piosenka I have a dream, delikatna i pełna emocji ballada, podniosła wszystkich na duchu. Był to świetny sposób na zakończenie koncertu. Po tym trzy panie z Kalafiny pokłoniły się i udały się w każdy róg sceny, by podziękować publiczności raz jeszcze i w końcu opuściły scenę.
Kalafina to ciągle młoda grupa, ale przyjemnie się ją ogląda na scenie, nie tylko przez wzgląd na wokalne popisy, ale także na szczerą relację ze swoimi fanami. Szkoda, że wokalistki śpiewały do nagranych wcześniej taśm, gdyż pojawienie się muzyków jeszcze bardziej podniosłoby jakość występu. Mimo to świetnie się patrzyło na show, którego odtwórczynie były wyraźnie szczęśliwe, że mogą je zagrać. Jeśli Kalafina wystąpi jeszcze raz w Ameryce lub w Europie - tak, zespół chciałby pojechać do Europy! - nie zniechęcajcie się przypiętą do nich etykietką "anime", bo ominie was coś naprawdę dobrego.
Setlista:
01. Red Moon
02. Te to Te to Me to Me
03. fantasia
04. Haru wa Ougon no Yume no Naka
05. Hoshi no Utai
06. Yami no Uta
07. Natsu no Ringo
08. fairytale
09. ARIA
10. progressive
11. Kagayaku Sora no Shijima ni wa
12. storia
13. Lacrimosa
14. Mata Kaze ga Tsuyokunatta
15. Kyrie
16. Ongaku
17. Hikari no Senritsu
Encore:
18. love come down
19. sprinter
20. I have a dream
