Od mangi do muzyki: podróż NANY

Podobnie jak w przypadku szału wywołanego przez J.K. Rowling książką “Harry Potter”, kiedy Ai Yazawa przedstawiła japońskiej publiczności swoją mangę "NANA”, niewątpliwie nie miała pojęcia o międzynarodowym zainteresowaniu, jakie jej dzieło wkrótce przyciągnie.

Już po pierwszym tomie, który pojawił się w krajowych księgarniach w 2000 roku, "NANA” stała się powszechnie znanym tytułem nie tylko w Japonii, ale również pośród czytelników na całym świecie, którym nie obcy był świat mangi. Kiedy wciąż niezakończona seria, licząca sobie już 21 tomów dostępnych w pięciu różnych językach, rozpoczyna swój jedenasty rok istnienia, przyszedł czas, by świętować sukces "NANY”.


NANA: Manga

Fabuła "NANY” kręci się wokół życia dwóch dziewczyn o imieniu Nana, które przypadkowo spotykają się w pociągu jadącym do Tokio. Obie, jedna prezentująca sobą mroczną, a druga pogodną stronę życia, należą do zupełnie różnych środowisk.
Nana Osaki pochodzi z rozpadłej rodziny i była wychowywana przez babcię. W liceum spotykała się z chłopcem o imieniu Ren Honjo i była mocno związana ze sceną muzyczną w swoim rodzinnym mieście. Wspólnie należeli do rockowego zespołu BLACK STONES, znanego również jako BLAST, z Naną jako wokalistką i Renem w roli basisty. Mimo lokalnej popularności formacji, Ren opuścił jej skład i wyjechał do Tokio, by dołączyć do nowo powstałej grupy TRAPNEST. Pozostając w cieniu, Nana żyła na własną rękę do czasu dwudziestych urodzin, kiedy zdecydowała się wyjechać do Tokio, by rozwinąć muzyczną karierę i, z pomocą kilku starych przyjaciół, wznowić działalność BLACK STONES.

Nana Komatsu jest przyjazną dziewczyną z małego miasteczka. Dorastając, otoczona przez przyjaciół i rodzinne ciepło, wciąż była uzależniona od innych osób. Łatwo się zakochiwała i jako nastolatka przeżyła kilka miłości. Kiedy była nieco starsza, jej przyjaciel i obecny chłopak wyjechał na studia do Tokio, pozostawiając Nanę w domu z jej rodziną. Zdeterminowana, by zacząć życie na własną rękę, dziewczyna zaczęła pracować i oszczędzać pieniądze, stwierdzając, że powinna mieszkać w Tokio ze swoim chłopakiem. W pewną śnieżną noc, mając dwadzieścia lat, rozpoczęła swoją podróż.

Siedząc obok siebie w pociągu do Tokio, obie dziewczyny były zaskoczone, gdy odkryły, że nie tylko są w tym samym wieku, ale i dzielą to samo imię. Po ruszeniu każda w swoją stronę, kiedy tylko pociąg dojechał do stacji, spotkały się raz jeszcze w mieszkaniu 707 (“nana” w języku japońskim oznacza cyfrę 7), gdzie podjęły decyzję o zostaniu współlokatorkami.

W ciągu trwania opowieści dziewczyny przeżywają wzloty i upadki przyjaźni. Od szczęśliwego związku po miłosny zawód, muzycznej sławy i straconych marzeń; obie zdają się być za sprawą losu wybrane, by wspólnie dorastać z biegiem tej odwołującej się do współczesności fabuły, która może być związana z każdą życiową ścieżką.

Manga była pisana i ilustrowana przez Ai Yazawę. Na początku ukazała się w dotyczącym mang shoujo magazynie "Cookie", wydawanym przez Shueishę, gdzie pojawiała się rozdziałami od 2000 do czerwca 2009 roku. Pierwszy tom serii został wydany przez Shueishę 15 maja 2000 roku, a pozostałe z 20 tomów pojawiały się po dwa czy trzy w ciągu roku.

"NANA” swój pierwszy zagraniczny debiut miała w 2005 roku, kiedy licencja na nią została wykupiona przez północnoamerykańskie Viz Media. Naśladując sposób ukazywania się w Japonii, początkowo i tu publikowana była rozdziałami w należącym do spółki magazynie "Shoujo Beat". Niedługo po tym zaczęła pojawiać się w tomach, z których pierwszy, w angielskojęzycznej wersji, został wydany szóstego grudnia tego samego roku. Z czasem trafiła i do Europy, rozpoczynając od Niemiec i wydawnictwa Egmont Manga & Anime. W 2008 roku, po uzyskaniu od Viz Media, zgody na wydawanie ich tytułów, australijska firma Madman Entertainment zaczęła wydawać "NANĘ”; po tym przyszedł czas Editions Delcourt we Francji i Włoch, gdzie ukazywała się pod skrzydłami Panini Comics.

Z biegiem lat, popularność serii mówiła sama za siebie. W 2002 roku "NANA” zdobyła nagrodę Shogakukan Publishing dla mangi shoujo (dla dziewcząt). W ciągu 2005 roku, każdy tom sprzedał się w liczbie ponad 2,300,000 kopii. Z piętnastym tomem, który osiągnął liczbę 34,500,000 kopii w międzynarodowej sprzedaży "NANA" stała się czwartą z najlepiej sprzedających się mang shoujo na świecie. W 2007 roku Young Adult Library Services Association umieściło dwa pierwsze tomy “NANY” na corocznej liście najlepszych powieści rysunkowych dla nastolatków. Nawet obecnie można ją kupić w księgarniach, każdego dnia na całym świecie.


NANA: Z papieru na wielki ekran

Po pięciu latach nieustającej popularności “NANA” została przygotowana do wyświetlania na wielkim ekranie, swój debiut w kinach całej Japonii mając 3 września 2005 roku. Wersja filmowa wyreżyserowana przez Kentaro Otani, z bogatą ścieżką dźwiękową i ujęciami z koncertów, utrzymana jest w zgodzie z muzycznym charakterem mangi. Również w głównej obsadzie znaleźć możemy muzyków, a dokładnie Mikę Nakashimę, która wcieliła się w Nanę Osaki, i Yunę Ito w roli Reiry Serizawy.

Wersja filmowa w japońskich kinach radziła sobie bardzo dobrze, sprzedając ponad trzysta milionów biletów, zarabiając ponad cztery biliony jenów i przez tygodnie utrzymując się na liście dziesięciu najlepszych filmów. Z czasem zdobyła również kilka nagród.

W czasie kolejnych dwóch miesięcy film wyświetlono podczas Hong Kong Asian Film Festiwal w Hongkongu, a następie na Tajwanie. Na początku 2006 roku pojawił się również na Oslo International Film Festival w Norwegii i na Lyon Asiexpo Film Festiwal we Francji, trafiając także do kin w Korei Południowej.

W marcu 2006 roku film został wydany w wersji DVD i zapowiedziano również, że zimą w kinach pojawi się druga część zatytułowana “NANA 2”. Niestety, pomimo mocnej akcji reklamowej, kontynuacja nie zdobyła sobie takiej uwagi jak pierwsza część filmu, zajmując zaledwie czwarte miejsce na listach rankingowych. Rok później film trafił do kin zarówno w Hongkongu, jak i w Tajlandii.

Co ironiczne, kontynuacja “NANY” w Stanach Zjednoczonych pojawiła się przed pierwszą z części, wyświetlana w IFC Cinema w Nowym Jorku 8 grudnia 2006 roku. Obie główne aktorki zaprezentowały swój filmowy debiut niewielkiemu gronu widzów. Pierwsza część filmu nie pojawiła się w amerykańskich kinach aż do kwietnia 2008 roku.

Fabuła tych dwóch filmów opowiada treść do piątego tomu mangi i 19 epizodu anime.

Kolejnym krokiem było przełożenie "NANY" na serię anime, którą reżyserowała Morio Asaka, animację powierzając Madhouse Studios. wyświetlanie pierwszego sezonu rozpoczęło się 5 kwietnia 2006 roku, aby zakończyć się 28 marca 2007. Seria objęła materiał zawarty w dwunastu tomach mangi, co dało łącznie czterdzieści siedem trzydziestominutowych odcinków. Rok później północnoamerykańskie Viz Media wykupiło licencję na anime, które wyświetlono na kanale Funimation. Od tamtej pory serię można było oglądać za pośrednictwem telewizji we Włoszech, Portugalii i w Hiszpanii.

Kiedy nadszedł czas, by i anime ukazało się w wersji DVD, w Japonii zorganizowano specjalną sprzedaż, która trwała siedemdziesiąt siedem dni i dotyczyła pierwszego wydania, które ukazało się 7 sierpnia 2006 roku. W tym czasie DVD było sprzedawane, łącznie z podatkiem, za cenę 707 jenów. W Japonii łącznie ukazało się czterdzieści siedem odcinków na siedemnastu płytach, których wydawanie zakończyło się w listopadzie 2007 roku. Z wersją z napisami wydaną na Hulu i wersją dubbingowaną, która pojawiła się na Itunes, wyszło też w końcu w Ameryce Północnej w podwójnym zestawie płyt, który ukazał się na jesieni 2009 roku.

Chociaż pojawiały się propozycje, by kontynuować anime, tworząc drugi sezon, wszystko stanęło w miejscu, kiedy pięć lat temu przerwano publikację mangi.

Wraz z innymi polami, na których zaistniała, "NANA” znalazła drogę również do świata gier wideo. Z pierwszą z gier, która ukazała się pod takim samym tytułem na Playstation 2 w 2005 roku, rozpoczęła serię wydaną łącznie dla trzech systemów. Kolejna była rok późniejsza “NANA Daimaou guide us all!” dla Playstation Portale, a następna - “NANA Live Staff big recruiting!” dla Nintendo DS, która pojawiła się w 2007 roku.


Muzyka z "NANY"

Podobnie jak seria sama w sobie, muzyka powstała dla wersji filmowej i anime “NANA” przyciągnęła jeszcze większą uwagę do tytułu ścieżką dźwiękową, tribute albumem i serią spotkań promocyjnych.

Podczas gdy wielu ludzi doświadcza, czym jest scena muzyczna tylko okiem fana, "NANA” pozwoliła czytelnikom towarzyszyć muzykom rockowym w ich życiu i doświadczeniach, w tym, w czym brał udział zespół: koncerty z perspektywy sceny, aktywność poza nią, nagrywanie, otrzymywanie upominków od fanów i oznak ich wdzięczności, a także współpracę z menadżerami. Kiedy te doświadczenia ukazały się w wersji filmowej i animowanej, nabrały jeszcze głębszego wyrazu. Co więcej, fani mogli zobaczyć muzykę wykonywaną na żywo podczas kilku koncertów BLACK STONES i TRAPNEST.

Po debiucie pierwszej części filmu zarówno Mika Nakashima, jak i Yuna Ito dostrzegły zmiany w swoich karierach; Ito zaistniała na japońskim rynku muzycznym, a Nakashima znalazła się u szczytu swojej kariery.

W trakcie filmu Nakashima, podczas koncertu BLACK STONES, wystąpiła z piosenką przewodnią Glamorous Sky. Tekst do tego utworu został napisany przez Yazawę, a muzyka skomponowana przez jrockowego wokalistę zespołu L’arc~En~Ciel, Hyde'a. Utwór ten ukazał się później jako singiel artystki, pod nazwą NANA starring MIKA NAKASHIMA. W ciągu dwóch lat płyta ta sprzedała się w liczbie 860 000 kopi i była jedynym wydawnictwem Nakashimy, które zdobyło pierwsze miejsce na liście Oriconu. Poza pojawieniem się w "NANIE”, utwór ten został wykorzystany na trzech, związanych z serią, grach wideo.

Dla kontynuacji “NANY” Nakashima raz jeszcze zaśpiewała główny utwór, zatytułowany Hitoiro, z muzyką Takuro z GLAY i tekstem raz jeszcze napisanym przez Yazawę. W 2006 roku, po ukazaniu się drugiego filmu, Nakashima wydała album studyjny The End jako NANA starring MIKA NAKASHIMA. Album zawierał wszystkie utwory napisane dla "NANY”, a na okładce wokalistka pojawiła się ubrana jak Nana Osaki.

Yuna Ito również stworzyła specjalne wydawnictwa związane z “NANĄ” pod imieniem Reira starring Yuna Ito. Jej pierwszy singiel, Endless Story, był utworem TRAPNEST wykorzystanym w pierwszym filmie I zdobył drugie miejsce na liście Oriconu. W trakcie gry w "NANA 2”, Ito wydała singiel Truth, który był tematem kończącym film.

Wraz z wydaniem anime pojawiało się jeszcze więcej muzyki do "NANY”. Dla Nany Osaki i BLACK STONES muzyka w anime była komponowana i wykonywana przez Annę Tsuchiyę. Jej piosenki rose oraz Lucy były głównymi utworami, odpowiednio, pierwszej i trzeciej serii. Tsuchiya stworzyła również trzy kawałki wykorzystane w zakończeniu, do których należą: reprise of rose, Kuroi namida, i Stand by Me. Podczas czwartego epizodu serii BLACK STONES wykonało również inny utwór Tsuchiyi - Zero.

Występując pod nazwą ANNA TSUCHIYA inspi’ NANA ~Black Stones~, Tsuchiya wydała trzy kolejne single: rose, Black Tears i Lucy.

OLIVIA, która w anime śpiewała jako Reira Serizawa, również brała udział w tworzeniu muzyki do serii, w tym drugiego utworu otwierającego Wish i trzech piosenek końcowych: A Little Pain, Starless Night i Winter Sleep. W trakcie trwania anime, TRAPNEST wystąpili w osiemnastym i trzydziestym drugim odcinku, wykonując Recorded Butterflies i Shadow of Love. Tak jak Tsuchiya, OLIVIA wydała dwa single pod pseudonimem OLIVIA inspi’ REIRA (TRAPNEST): A Little Pain i Wish/Starless Night.

28 lutego 2007 roku zarówno OLIVIA, jak i Tsuchiya wydały albumy pod imionami z “NANY”, które zawierały po dziesięć utworów. Wydawnictwa te zawierały całą muzykę, jaką artystki napisały dla anime, a także kilka nowych utworów, dla których inspiracją była "NANA”. W marcu duet stworzył album łączący w sobie płytę i zapis DVD, zatytułowany NANA BEST, na którym zawarły najpopularniejsze piosenki z serii, a także dwanaście wideoklipów, będących czołówkami i zakończeniami serii, a także koncertowe nagrania z anime i filmu.

Fani “NANY” w Tokio mogli obejrzeć koncert zatytułowany NANA SPECIAL STREET LIVE, który miał miejsce na placu przed stacją Shinjuku 25 czerwca 2006 roku. Dla tych fanów, którzy nie mogli zobaczyć go na żywo, został on nagrany i wydany jako DVD przez wokalistkę OLIVIĘ. 30 marca 2007 roku OLIVIA i Tsuchiya zorganizowały koncert NANA PREMIUM LIVE, który odbył się w Shibuya-AX, a obejrzeli go fani wybrani w trakcie loterii. Tego lata OLIVIA dała również solowy koncert we Francji, śpiewając wiele utworów z "NANY”.

Wraz z muzyką filmową pojawiły się również dwie oficjalne ścieżki dźwiękowe z anime, zawierające wszystkie nagrania pojawiające się w tle serii. Pierwsza z płyt, NANA 707, ukazała się 7 lipca 2006 roku wraz z czterdziestoma czterema utworami, siedmioma pocztówkami i liczącą czterdzieści dziewięć stron książeczką ze zdjęciami. Pięć miesięcy później wydano drugą z płyt, NANA 7 to 8, która zawierała takie same materiały dodatkowe.


Zainspirowani "NANĄ"

Kiedy “NANA” stawała się coraz popularniejsza, przyjemność, jaką niosła ze sobą seria, nie dotyczyła tylko samych fanów. Niewiele później miłość do “NANY” wdarła się na muzyczną scenę, wywołując lawinę inspiracji dla wielu artystów z całego świata. Już w 2005 roku wydano tribute album Love For NANA ~Only 1~. Z autorskim wykreowaniem zespołu BLACK STONES i jego członkami mocno zainspirowanymi twórczością angielskiego utworu SEX PISTOLS, słusznym wydawało się, że Glen Matlock, basista zespołu, i Hollie Cook, córka Paula Cooka, perkusisty SEX PISTOLS, nagrali utwór Sleepwalking dla BLACK STONES.

Kanadyjski piosenkarz Skye Sweetnam również pojawił się na albumie, wykonując Sugar Guitar dla TRAPNEST.

Wielu japońskich artystów również wzięło udział w nagrywaniu tribute albumu dla "NANY”. Dla BLACK STONES Tommy heavenly 6 napisała GIMME ALL OF YOUR LOVE!! w języku angielskim, a utwór Twinkle został stworzony przez Kimurę Kaelę. Rockowy zespół abingdon boys school przyłączył się z piosenką Stay away, a popowa grupa Do As Infinity dostarczyła I miss you?. Tribute dla BLACK STONES został zakończony utworami Reimei jidai i BLACK CROW, stworzonymi odpowiednio przez Japaharinet i SEX MACHINEGUNS.

TRAPNEST nie zostało zapomniane na tribute albumie; wokalistka pop Otsuka Ai zaśpiewała swój angielskojęzyczny utwór Cherish, a Hotei Tomoyasu napisał Bambino. Rockowi artyści TETSU69 i ZONE dodali do albumu piosenki Reverse i Two Hearts.

Dodatkowo Takamizawa Toshihiko z THE ALFEE napisał piosenkę o związkach, jakie pojawiały się w “NANIE”, nazwaną BEAT 7 – The Theme of LOVE for NANA.


Przyszłość "NANY"

Chociaż fabuła “NANY” jeszcze się nie zakończyła, jej dalsze powstawanie zostało zawieszone w 2009 roku, kiedy to tworząca ją Yazawa zachorowała, co zmusiło ją do odwołania wizyty na Japan Expo, tak jak i wstrzymania powstawania nowych rozdziałów "NANY”. Po tym, jak "Cookie" ogłosiło tę przerwę, magazyn nie opublikował kolejnych rozdziałów, zaznaczając, że nie zrobi tego aż do odwołania.

Podano, że Yazawa musi przez kilka miesięcy odpoczywać i w trakcie roku pojawiać się na kontroli w szpitalu. Nie była to jednak pierwsza przerwa w ukazywaniu się serii; Yazawa już wcześniej zawiesiła jej powstawanie, kiedy w czerwcu 2007 poddała się operacji i wracała do formy do listopada tego samego roku. Chociaż w kwietniu 2010 roku autorka powróciła do domu, powiedziała w wywiadzie dla magazynu "Josej jishin", że "nie chwyciła za długopis od czasu powrotu do domu” i nie była pewna, kiedy i czy w ogóle powróci do "NANY”.

Niezależnie od przyszłości serii, miłość do “NANY” pozostaje w sercach fanów na całym świecie i na pewno, na wiele lat, pozostanie ponadczasową, inspirującą serią zarówno dla fanów muzyki, jak i artystów.