Do As Infinity - Gates of Heaven

Do As Infinity zostali docenieni za ich popowe, rockowe oraz balladowe style granej muzyki. To wszystko oraz znacznie więcej oferuje płyta Gates of Heaven, licząca sobie jedenaście utworów.

Idąc od samego początku, pierwsze dwie piosenki są kawałkami rockowymi. Styl ten zawdzięczany jest unikalnemu, z lekka ostremu (nawet bardziej niż w przypadku muzyki popowej) śpiewowi Tomiko Van. Pierwszy utwór tytułowy, Gates of Heaven, jest doskonałym dziełem, ze sporym udziałem basu, chwilami stosunkowo ciężkimi beatami oraz bardzo stylowymi riffami gitarowymi. Wprowadzenie instrumentów dętych w czasie refrenu zmienia jego charakter; lepsze, niż cokolwiek innego przejście, wprowadza nas z powrotem w rockowe klimaty. Honjitsu wa seiten nari jest kolejną zabawną, żywotną piosenką. Szybka oraz wesoła muzyka przesyła w swoim tekście dopingującą oraz optymistyczną wiadomość: "zmieniajcie świat” i "róbcie dla siebie jak najlepiej”.

Następne dwa utwory są naprawdę ciężkie do sklasyfikowania, ze względu na różnorodność zawartych w nich stylów. Hiiragi jest lekka, ale śpiewy i instrumenty dęte rozwijają swoją grę w refrenie. Melodia jest nieco smutna, ale z odrobiną optymizmu, wyraża niepewność oraz chęć poszukiwania siły. Ścieżka czwarta, Azayakana hana, to ciekawa zmiana tempa grą trąbki, jak i leniwą, gitarową melodią w stylu reggae. Niefrasobliwy rap Tomiko prezentuje odmienne, niezwykłe brzmienie zespołu. Wraz z jego chwytliwym i wybitnym basem, ta oto interpretacja reggae członków Do As Infinity jest z całą pewnością czymś, czego fani powinni posłuchać.

Maho no kotoba – Would you marry me jest optymistyczną piosenką, którą wyróżniają instrumenty dęte, wyraźnie odznaczające się w każdej części utworu. Wokal oraz refren z udziałem skrzypiec i trąbek budują klimat oraz odsyłają słuchacza do świata marzeń.

Szósty track, Buranko, jest niewątpliwie klejnotem koronnym całego albumu. Tomiko, co niespotykane w przypadku wokalistki odnajdującej się w stylu rockowym, okazuje się ona być równie utalentowaną balladzistką. Z udziałem dźwięków fletu muzyka ta posiada znacznie bardziej tradycyjny, azjatycki charakter. Efekt końcowy jest wyśmienity. Nawet ciche brzdękanie strun gitary w refrenie i leciutki bas wydają się nadawać jej sympatyczny dla ucha "nostalgiczny wyraz niepewności oraz rozczarowania młodzieży”.

D/N/A jest wesołą piosenką, w której wersach zaznacza się kontrast pomiędzy wyluzowanym wokalem a bardzo zaangażowanym chórem. Pojawiają się w nim delikatne dźwięki pianina, chwytliwa linia melodyczna gitary oraz zestawienie wokali. Ogólnie rzecz biorąc, jest to bardzo przyjemny popowy kawałek w typowym dla Do As Infinity stylu.

Dwie następne piosenki są pełne niespodzianek. Weeds jest miłą popową balladą, w której zaskoczenie wiąże się z refrenem i mostkiem, czyniącymi ten utwór jednym z najbardziej interesujących z całej listy albumu. Przesyłające pogodny nastrój, powiązane z nostalgią Field of dreams, jest chwytliwe i radosne, z głosami wpadającymi w falset. Słuchacze powinni dopatrywać się przejścia, które cechuje się subtelnym, lekkim dźwiękiem organów oraz zdumiewającym gitarowym riffem, stopniowo ożywającym.

Kagayaku no yoru stanowi przyjemną odmianę tempa z jej mrocznym, wprowadzającym niepokój tekstem oraz nietypowymi, elektronicznymi dźwiękami syntezatora. Niestety, element ten znika w czasie refrenu, zostawiając nas w zadumie, czy refren bardziej naładowany emocjami mógłby brzmieć lepiej w elektronicznej oprawie wersu.

Utworem dopełniającym i kończącym listę albumu jest "jaśniejące” i wesołe Thanksgiving Day. Wpadający w ucho numer sprawi, że odruchowo zaczniesz co najmniej tupać nogami. Refren jest pełen energii, a głos Tomiko pięknie wznosi się ponad skoczny rytm.

Dla tych, którzy są niezaznajomieni z Do As Infinity, album posiada liczbę utworów, które pozwolą im poznać ten charakterystyczny styl brzmienia zespołu.